Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Τζαστ ιμάτζιν...

Είναι Πέμπτη βράδυ...
Αποφασίζω να βγω μια βόλτα...

Πλέον δεν έχει πολύ ζέστη και επιλέγω να περπατήσω...

Πηγαίνω στο αγαπημένο μου μέρος...

Κοντά στη λεωφόρο...

Εκεί, που τα αυτοκίνητα τρέχουν με μανία

κι εγώ, απλά στέκομαι και τα κοιτάζω με ηρεμία...και νιώθω λίγο άρχοντας!!!

Δεν είμαι μόνος...
Απέναντι στέκεται ένα παλικάρι.

Είναι σχεδόν στην ηλικία μου.

Κοιτάζει προς το μέρος μου. Κοιτάζει εμένα...

Είναι όμορφος. Αρκετά όμορφος.

Φοράω τα ακουστικά στα αυτιά μου και αυτό με αποπροσανατολίζει.

Επιλέγω να πατήσω pause, δεν ξέρω γιατί... ίσως για να νιώθω πως έχω όλες τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση...

(κι όμως, εσύ πατάς Play...)



Νομίζω χαμογελάει - σ' εμένα...
Κοιτάζω χαμηλά... κομπλάρω λίγο...

Τον ξανακοιτάζω...

Εξακολουθεί να κοιτάζει εμένα!!!

Ντρέπομαι λίγο που με κοιτάζει...

Και ξανακοιτάζω χαμηλά...χαμογελάω και λίγο...

Δηλαδή τώρα μπορείς να πεις πως φλερτάρουμε;
Μήπως τον ξενερώνω τώρα που συμπεριφέρομαι έτσι;

Ναι, αλλά να κάνω τι;
Πως να φερθώ; Αφού δεν ξέρω πως θα ήθελε να φερθώ...
Και γιατί έχει τόση σημασία;
Σημασία δεν έχει το μετά;

Σηκώνεται... Πλησίαζει τη διάβαση...

Λες να περάσει απέναντι;
Λες να με βρίσκει κι αυτός όμορφο;
Λες να μου πιάσει την κουβέντα;
Λες να θέλει να μου μιλήσει;
Θέλω; Ένα άγχος το έχω... αλλά νομίζω θέλω...

Το φανάρι γίνεται πράσινο για τους πεζούς...
Σιγουρεύεται πως έχουν σταματήσει τα αυτοκίνητα και αρχίζει να διασχίζει το δρόμο...

Πλησιάζει...τι θα κάνω;
Πως να αντιδράσω;
Δε μου έχει ξανασυμβεί αυτό...
Είμαι υπερβολικός - το ξέρω...
Αλλά, δεν τον ξέρω - και γι αυτό ίσως αντιδράω έτσι...
Να το πάιξω άνετος; Να μιλήσω πρώτος; Να χαμογελάσω;
Αυτό είναι... θα χαμογελάσω...
Αλοίμονο... σιγά το πράγμα - πως το μεγαλοποιώ έτσι στο μυαλό μου;
Θα χαμογελάσω!!!

Πλησιάζει... μας χωρίζουν πέντε βήματα...
Τέσσερα: Βγάζω τα ακουστικά από τα αφτιά μου...

Τρία: Στρώνω λίγο το μαλλί...

Δύο: Κοιτάζω προς την αντίθετη κατεύθυνση - ίσα για να ξεροβήξω...

Ένα: Ξαναγυρίζω προς το μέρος του... είναι όμορφος... ένα βήμα έμεινε...

Χαμογελάω!!!
Αυτός όχι... από το τρίτο βήμα έχει σταματήσει να με κοιτάει...

Με προσπερνάει...

Έτσι απλά...

Πως; Γιατί; Μα... αφού....

Σχεδόν νιώθω ντροπή...
Μα τι φαντάστηκα;;; Είμαι βλήμα τελικά...

Νιώθω λίγο κόκκινος...

Νιώθω πως οι οδηγοί των σταματημένων αυτοκινήτων με κοιτάνε...

...

Αρχίζω να γελάω...
Είμαι ρόμπας τελικά!!!

Κοίτα να δεις!!! Δεν είναι αστείο; Από το πουθενά... και φαντάστηκα...

Ξαναβάζω τα ακουστικά στα αφτιά μου...

Γελώντας...

Πατάω play...

Χαμογελώντας...

Δεν πειράζει, μια άλλη φορά. Κάποια άλλη φορά. Εγώ θα είμαι εδώ... όλο και κάποιος περαστικός θα θέλει κάτι παραπάνω από το να διασχίσει το δρόμο...


Έμεινα για λίγο ακόμα στη λεωφόρο πριν φύγω...

Το αγαπημένο μου μέρος...

Εκεί, που τα αυτοκίνητα τρέχουν με μανία

κι εγώ, συνειδητοποιώ πως η ζωή συνεχίζεται για όλους... γιατί όχι και για μένα;


Επέλεξα να βάλω στην αρχή το τραγούδι...

Για το τέλος, σου κράτησα ένα video να δεις...

Δεν είναι όμορφο;

Λέγεται Just Imagine...

15 σχόλια:

orestis είπε...

Πρώτη.

Γιούπι.

Θα την ζήσεις την ιστορία σου.

Το ξέρω.

Θα βρεθεί ο κάποιος.

Το ξέρω.

Θα βηθήσει το σύμπαν.

Το ξέρω, γιατί μου το είπε.

Φιλάκια

g for george είπε...

Αν ήσουν αυτός που διέσχιζε τον δρόμο, πώς θα φερόσουν πέντε βήματα πριν πλησιάσεις αυτόν στον οποίο χαμογελούσες από απέναντι; μήπως αμήχανα; μήπως... καθόλου; το ίδιο πιστεύω και αυτός. Δεν είναι όλοι το ίδιο γενναίοι, apsoy μου. Και οι περισσότεροι κάνουμε τι ίδιες σκέψεις, σιγά μη με κοιτάξει, σιγά μη μου μιλήσει.

Είμαι σίγουρος ότι αυτό θα ήθελε αλλά... δεν το έκανε.

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε apsoy μου, ναι θα τη ζήσεις την ιστορία σου, κι εγώ το πιστεύω...η θέλησή σου να ενωθείς, ν' ακουμπήσεις κάποιον (συναισθηματικά μιλώντας πάντα ;) ) είναι τόσο μεγάλη που απλώνεις το χέρι σου ακόμη και στον περαστικό που περνά το δρόμο... πόσοι δεν το έχουμε πάθει, ίσως είναι μοναξιά, ίσως συναισθηματικό κενό, ίσως και τα 2... χρησιμοποιώντας το κλασικό "το σύμπαν θα συνομωτήσει για αυτό που επιθυμείς",σου εύχομαι η επόμενη ανταλλαγή ματιών να μην είναι τυχαία, όπως η τελευταία... Αν και δεν κατάλαβα, αυτός όντως σε κοίταζε όπως τον κοιτούσες κι εσύ, ή παρεξήγησις;

Παρεπιπτώντος, το βιντεαι είναι τρομερό, δεν ήξερα οτι μπορεί κανείς να κάνει τόσο τέλειασχέδια με απλή άμμο.

Wrong Guy είπε...

Βρε έπρεπε να πας απέναντι και να τον αρπάξεις, και να του εξηγήσεις τι σημαίνει...ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΩΦΟΡΟΣ!!!

g for george είπε...

Και το βίντεο και το τραγούδι είναι απλώς υπέροχα. Κάνεις πάντα σωστές επιλογές.

:-*

aggelika είπε...

Αχ βρε αψου... κρίμα... κι εγώ την έχω πατήσει έτσι...

Neverlandean είπε...

Εγώ νόμιζα ότι ήσουν άρρωστος και εσύ πας και μου φλερτάρεις! Και πού; Στα πεζοδρόμια! ΑΙΣΧΟΣ!! :P

Αφού χαμογέλασες εντάξει, εγώ γινόμουν μούσκεμα στον ιδρώτα και θα κάρφωνα το βλέμμα στα παπούτσια μου.
Ναι, το φλέρτινγκ το κατέχω. :D

Nikos είπε...

Νεβερλαντιαν γιατί δεν είσαι στο γκουγκλ τοκ; Σκουλίκι!

Ωραία φάση Αψού! Το βίντεο μάρεσε πολύ!!!

ΆΛλη φορά μίλα εσύ πες -τι ώρα είναι;-

αν σου απαντήσει, ώρα να πάρεις ρολόι, δεν είναικαλό. χαχα

Fish-bait είπε...

Κάνεις δηλαδή car-spotting (εκ του train-spotting);

Sounds nice :0) Να έρθω κι εγώ μαζί;;;;

Ανώνυμος είπε...

Όταν κάθεσαι και κοιτάς τα αυτοκίνητα στις λεωφόρους είσαι μόνος. Κι όμως φωνάζεις για να μην είσαι. Δεν αντέχεις άλλο. Πάρε μια βαθιά καθαρή αναπνοή και αποφάσισε να ζήσεις την ζωή σου όσο σκληρή και να είναι με σένα. Εκλέχτηκες. Απόλαυσε τις χαρές που σου δίνει αυτή η εκλογή. Γιατί ΜΠΟΡΕΙΣ να γίνεις πολύ καλύτερος από πολλούς άλλους. Κάποιος σου έδωσε αυτή την δυνατότητα. Μην την χάσεις την ευκαιρία αυτή.

James

orestis είπε...

Καλημέρα.

Άσε τις λεωφόρους και πήγαινε παραλία.

ΣΜΑΚ

Unknown είπε...

Ante re gamoto!!! Ke anevases ta hopes mou! Eimoun entelos taken aback by your post! I was all like: WOAH! Bravo! I can't believe this is happening! And I felt really happy for you..

Koita, to ksanapatha. Einai asteio. Apla, na mboreis na gelaseis einai to kalitero pou mboreis na kaneis. It's the joy of life. So think back on it, and laugh :D

Lithium είπε...

stin arxi nomiza tha ixe happy end i istoria...dn pirazi pou den ixe....kapia alli sigoura tha exi...etsi pai.

mou etyxe k mena pantws kati paromoio s'ena cafe...ase egina xwma :p

xxx

Πλεκτά Χειροποιήματα είπε...

Πάντως...τυχερός ο τύπος!!!
Εφυγε χωρίς να ξέρει τί έχασε!!!
Άν ήξερε τι διαμαντάκι είσαι, τώρα θα χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο που απλώς σε προσπέρασε!!!

Ο επόμενος θα είναι πιό ξύπνιος... :-)

*Φιλάκια!*

APSOY είπε...

:)
(σε όλους πάει το χαμόγελο...)
:)