Road t(r)ips!
Επηρεασμένος από το τετραήμερο που μόλις πήγα, και άυπνος από τις καταχρήσεις και το πολύ πρωινό ταξίδι επιστροφής, αποφάσισα να σπαταλήσω την ελάχιστη φαιά ουσία που έχει απομείνει στον εγκέφαλο μου προσπαθώντας να κάνω μια επανάληψη στα μαθήματα που διδάχτηκα απ' την ζωή αυτές τις ημέρες και συντάσσοντας αυτό τον υπέροχο πρόλογο για το ποστ μου!!!
Θυμήθηκα πως τελικά όταν επιστρέφεις από ένα ταξιδάκι καταλαβαίνεις πόσο καλά πέρασες! Ειδικά όταν σε ρωτήσει κάποιος "πως πέρασες;" υποθέτοντας ότι θα απαντήσεις με ένα μονολεκτικό "καλά", και που όμως καταλήγεις τελικά να μιλάς ακατάπαυστα επί 2 ώρες, γελώντας με σκηνικά που μόνο-αν-το-ζήσεις-καταλαβαίνεις-το-αστείο, αναπολώντας τοπία και εικόνες που είδες και που όμως δε μπορείς να περιγράψεις και κάνοντας τελικά το συνομιλητή σου να βαρεθεί, να ζηλέψει και να τρομάξει από τις εναλλαγές συναισθημάτων που σε διακατέχουν κατά τη διάρκεια της περιγραφής!
Ξέχασα πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι σαδιστές. Σκοπός τους, είναι να συμπληρώνουν τις σκέψεις σου και με υποχθόνιο τρόπο, σιγανή μονότονη φωνή και ρόλο συνείδησης (το διαβολάκι, όχι το αγγελάκι) να σου καταστρέφουν την όμορφη στιγμή.
Αν ήταν ήχος, θα ήταν σπάσιμο γυαλιού...
Παραδείγματα:
"Τι ωραία που περνάμε...."
"Ναι είναι πολύ ωραία... κρίμα που θα φύγουμε σε μια ημέρα..."
"Τι όμορφα που είναι αυτό το βουνό!!!"
"Ναι, δεν είναι? Μέχρι να καεί κι αυτό..."
"Τι ωραία διαδρομή..."
"Πράγματι! Δε σου έρχεται όμως αναγούλα απ τις στροφές? ε? τώρα? ...τώρα? ούτε τώρα? ε? τώρα μήπως???"
"Τέλειο το φαγητό!"
"A minute on your lips, forever in your hips!!!"
"Τι καλά που έχει ησυχία..."
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..."
Διαπίστωσα πως όσο καλά κι αν περνάς στις διακοπές με την παρέα σου, υπάρχουν στιγμές που θα 'θελες να το ζεις αυτό και με ένα ιδιαίτερο ανθρωπάκι που δεν είναι απλά φιλαράκι. Και ενώ περνάς καλά, θες να βρεις μια πρόφαση να σηκωθείς απ' το τραπέζι, να περπατήσεις με αργά βήματα μέχρι κάποιο σημείο με θέα και να τραγουδήσεις τους μισούς στίχους από μια μπαλάντα - με την αισιοδοξία πως την ίδια στιγμή, σε κάποιο άλλο μέρος της γης τραγουδάει τους άλλους μισούς κάποιος άλλος, ο οποίος θα σου κάνει δεύτερη φωνή στην κορώνα του ρεφρέν και κάποια στιγμή να καταλήξετε να ζείτε εσείς καλά κι οι άλλοι καλύτερα...!
Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή σε σκουντάει το καρτουνένιο μπλε-κίτρινο αηδόνι που κάθεται στον ώμο σου και σε συνεφέρει στην πραγματικότητα!
Συνειδητοποίησα πως σε κάθε ταβέρνα, το μόνιμο θέμα συζήτησης είναι η δίαιτα, η σωστή διατροφή και η αποστροφή προς τη λαιμαργία. Μια συζήτηση που ξεκινάει όταν έρχονται τα αμέτρητα ορεκτικά, κορυφώνεται καθώς όλοι είναι μπουκωμένοι στο κυρίως πιάτο και σταματάει όταν τελειώνει και το γλυκό-μπόμπα!!!
Έμαθα πως όσο κι αν θες φεύγοντας να αφήσεις πίσω σου σκέψεις και άγχη της καθημερινότητας, κάποια καταφέρνουν να ταξιδέψουν λαθραία μαζί σου και να σε απασχολήσουν. Ο συντελεστής που λειτουργεί καταλυτικά ώστε να βγουν στην επιφάνεια αυτές οι σκέψεις, συνήθως είναι μια ωραία θέα, η διαδρομή προς τον επόμενο προορισμό ή οι νεκρές ώρες που μεσολαβούν απ' την ώρα της χώνεψης, μέχρι την ώρα της μπαρότσαρκας...
Ζήλεψα τους ρυθμούς που έχουν οι κάτοικοι της επαρχίας, και τον Georgako που έχει τη δυνατότητα να ζει έτσι, έχοντας μετακομίσει σε μια επαρχία...!
Ξενέρωσα που μολονότι όσο καιρό έλειπα σνόμπαρα την τεχνολογία, τώρα που επέστρεψα και έμαθα πως μου έχουν κόψει το internet (φταίει ο ΟΤΕ), με έχει πιάσει απελπισία...!
(τι θα κάνω???)
Άκουσα σε repeat το συγκεκριμένο τραγουδάκι και πολύ μου άρεσε...
Lizz Wright - My heart
Ευχήθηκα σε όποιον γιόρταζε! Αν ξέχασα κάποιον, τότε χρόνια πολλάαααα!!!
