Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007

Είπα το ψωμί, ψωμάκι...

Βρέχει!
Ναι, βρέχει ακόμα...και βγήκα για μια βόλτα.
Μου αρέσει να βρέχει - μου αρέσει να βρέχομαι...

Ειδικά όταν "ταξιδεύω" κι όλας...
Ευανθία Ρεμπούτσικα - Το πατάρι...


Παλιότερα, όταν ήμουν πιτσιρικάς, ανέβαινα κρυφά στην ταράτσα και κοίταζα προς τον ουρανό, με ανοιχτά τα χέρια...Κάτι σαν το "I'm the queen of the world" του Τιτανικού ένα πράγμα...
Αλλά χωρίς το πλοίο, και χωρίς συμπρωταγωνιστές...

Και έτσι ένιωθα! Βασιλιάς! Άρχοντας!!!
Και κάπου ανάμεσα στις προσπάθειες μου να γευτώ τη βροχή και να παριστάνω το αλεξικέραυνο, είχα την ψευδαίσθηση πως μπορεί και να βρέχει αποκλειστικά για μένα...

Για να μπορώ να νιώθω ευτυχισμένος!Γιατί έτσι ένιωθα...

Και σήμερα βρέχει!Θέλω... αλλά δεν τολμώ να κάνω το ίδιο!
Και απλά αποφάσισα να βγώ μια βόλτα... Να περπατήσω ενώ ψιχαλίζει και να νιώσω ίσως λίγο μια κάθαρση...! (λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα...)!!!

Και κάνοντας την ίδια διαδρομή που κάνω συνήθως για να πάρω τσιγάρα, παρατήρησα κάτι που δεν είχα παρατηρήσει...

Το φούρνο της γειτονιάς μου!!!

Και συνειδητοποίησα δύο πράγματα:
Πρώτον... ο τυπάκος που δουλεύει στο ψιλικατζίδικο, φλέρταρε την κοπελιά που δουλεύει στο φούρνο...Τι τη φλέρταρε δηλαδή; Που την είχε στριμώξει στη γωνία και αυτή χασκογέλαγε σπρώχνοντας τον για να μην τους δει κανένα μάτι!!!
Και δεύτερον: Είναι ο φούρνος της γειτονιάς... Ναι! Ζω σε μια γειτονιά! Αλλά γειτονιά-γειτονιά, καταλαβαίνεις; Που υπάρχουν άνθρωποι που λένε καλημέρα... Κι ας είναι λίγοι... Που γνωρίζονται με τα μικρά τους ονόματα...

Μπορεί να μην ξέρεις αυτόν που μένει δίπλα σου...Μπορεί να μην ξέρεις καν αυτόν που επικοινωνούν τα μπαλκόνια σας...Αλλά σε ξέρει ο κλειδαράς, η φουρνάρισσα, ο περιπτεράς...

Και ζήλεψα λίγο!!!
Θέλω να να ανοίξω ένα φούρνο!!!
Να ξυπνάω από τα χαράματα, να φτιάχνω ζεστό, φρέσκο ψωμάκι και να το έχω έτοιμο πρωί-πρωί να αχνίζει στους πάγκους μου...

Να υποδέχομαι πρώτα τις γιαγιάδες και τα παππουδάκια που έρχονται από νωρίς να πάρουν το χωριάτικο τους... Που θα μου λένε για τα 'γγόνια τους και θα καμαρώνουν κι εγώ θα συμφωνώ πως πρέπει να είναι υπερήφανοι...

Και θα υποδέχομαι αργότερα μανταμίτσες που θα τις κολακεύω και θα κοκκινίζουν, για να πάρουν σπιτικό λέμον πάι, και το αφράτο κέικ πορτοκάλι που θα έχω...

Και λίγο αργότερα, θα έρχονται τα κορίτσια που δουλεύουν στο κατάστημα με τα ρούχα για να πάρουν ένα κουλούρι - απλά για τη λιγούρα, αφού κάνουν δίαιτα...

Και φυσικά και ο Τάκης και ο Νίκος που δουλεύουν στην κάβα, και έρχονται για λίγο χαβαλέ, κουτσομπολιό και ζαμπονοτυρόπιτες...

Και προς το μεσημεράκι, θα έρχονται ένα σωρό πιτσιρικάδες, που μόλις σχόλασαν και μετράνε τα δεκάλεπτα για να αγοράσουν μια τυρόπιτα, ή ένα κρουασάν...Και πάντα θα υποκύπτω και θα κερνάω και μερικά στο ντούκου...

Και ο φούρνος μου θα είναι στην πλατεία!
Και θα μπορώ μέσα από τη τζαμαρία μου, να χαζεύω τους περαστικούς...
Να τους ψυχολογώ και να πλάθω σενάρια για τη ζωή τους...

Για τον τύπο με τον χαρτοφύλακα που τρέχει να προλάβει και προσπερνάει το φρούνο μου...
Για την Αγγελική, που έχει καλεσμένους και σήμερα, και θέλει και καρυδόπιτα, και δύο ταψιά γαλακτομπούρεκο και τρείς φρατζόλες ψωμί...
Για τον κύριο Χρήστο, που πάντα μπαίνει να πει απλά μια καλημέρα, και στην πραγματικότητα μου πιάνει την κουβέντα μόνο για να δοκιμάσει τα κουλούρια μου... δήθεν από περιέργεια...
Για τον γλυκούλη νεαρό ταχυδρόμο που κάθε πρωί με χαιρετάει και ακόμα αναρρωτιέμαι... είναι; δεν είναι; και μέσα μου εύχομαι να είναι...;)
Για την Μαρία που έχει ήδη ένα γίοκα και είναι στο μήνα της για τη μπέμπα, και που πάντα κάνω κάποιο αστειάκι στον μπόμπιρα της και τον κερνάω και ένα γλυφιτζούρι κι αυτός ντρέπεται να πει ευχαριστώ, αλλά τελικά μετά από παρότρυνση της μητέρας του, μου δίνει και φιλί στο μάγουλο...:)

Για σένα, τον κάθε εσένα... που μπορεί να με διαβάζεις και να σε διαβάζω, αλλά δεν το ξέρουμε και φυσικά δεν τολμάμε ποτέ να το πούμε ο ένας στον άλλο, και περιοριζόμαστε στο
"Όλα μαζί πόσο κάνουν;"
"Τρία ευρώ..."
"Ορίστε, ευχαριστώ"
"Κι εγώ, καλή σου μέρα..."

...ενώ στην πραγματικότητα, ξέρουμε πολλά περισσότερα ο ένας για τον άλλο, αφού ...μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας...

Πόσο πολύτιμο και προσωπικό είναι αυτό;

Ναι... το αποφάσισα!
Θέλω να ανοίξω ένα φούρνο!!!
Θα έρχεσαι;

28 σχόλια:

APSOY είπε...

Πως???

Κάμησε τα, δε λες τίποτα...!:Ρ

τι είν' τούτο?
:))))
Δεν το σβήνω...μ' αρέσει!!! :)
χεχε

orestis είπε...

Καλέ μου.

Έγινες γνωστός και στην Ισπανία.

Γιούπι.

Εγώ δεν θα έρχομαι απλά.

Θέλω να γίνω μέτοχος στο φούρνο.

Σμακ

Lithium είπε...

koita....na erxomai ligo diskolo (an kai tha to ithela poli)....kali i idea sou dn lew...afou esena saresei anoikse fourno....tha ine omws toso wraia oso ta fantazese?dn kserw...mia apopsi lew...

mipws (lew mipws) vlepeis poly Maria i Asximi?ligo to "lemon pie",ligo to "o fournos tis geitonias" mou kanoun ligo Maria i asximi....

auto me ti vroxi to ekana k gw prosfata (dn anevika stin taratsa epd dn exoume) alla vgika eksw otan evrexe k vraxika....poli :p
wraia empiria

xxxx

APSOY είπε...

Oresti?
Σύμφωνοι!!! :)
Να έχω και κάποιον στο πόστο όταν χρειαστέι να την κοπανίσω με τον ταχυδρόμο! :Ρ
χεχε
Σμακ!

Lithium...
Θα στα στέλνω delivery μέσω ΕΛΤΑ...;)
Αααα... όσο για το φούρνο!
Δε μπορεί ένας νέος να ονειρεύεται;
Αν και... κατά πάσα πιθανότητα με βλέπω επιχειρηματία, με λεφτά και πισίνες... γαμώτο! :Ρ
χεχε
:)

Keen On Boys είπε...

Αχ πολύ μου άρεσε το πόστ! Αν μπορούσα να έρθω στο φούρνο σου, να είσαι σίγουρος οτι θα ερχόμουνα!
Μετά τα ξενύχτια στο pc όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα, πήγαινα στο φούρνο της γειτονιάς και έπερνα τυρόπιτα και γάλα.
Ωραίο κλίμα indeed, αλλα εγώ δεν ήξερα κανέναν στη γειτονιά, πάντως ο γιός του φούρναρη ενα 80% ήτανε gay.

Τώρα που επέστρεψα επαρχία μιας και σχεδόν τελείωσα τις σπουδές, υπάρχει ακόμα πιο έντονα αυτο το feeling της γειτονιάς, αν και έχει αρχίσει να χάνεται σε σχέση με παλιότερα.
Μερικές γιαγιάδες ακόμα κάθονται και πλέκουν στις αυλές και λένε ιστορίες, τα μικρά είναι πότε με τα ποδήλατα, πότε με τις μπάλες, αλλα έχει και κάτι μαλακισμένα που περνάνε με τα μηχανάκια και μου σπάνε λίγο τα τέτοια.
Δεν πάω για ψωμί εδω, το πέρνουν οι δικοί μου που ξυπνάνε και πιο πρωΐ, αλλα μέχρι το περίπτερο να πάω για τσιγάρα έχω πει στην ξεφτίλα 5 καλημέρες.

ΠιΕς: Το πρώτο reply είναι πορτογαλικά και ουχί ισπανικά :P

APSOY είπε...

Πορτογάλικά;
Άτσα ο Ροντρίγκεζ!
Ροντρίγκεζ?
Κιέρο Μοχίτο!
(άσχετο)

Που λες keen on boys...
Δεν είναι ωραίο κλίμα;
Γουστάρω πολύ αυτό το κλίμα!
Και γουστάρω όσους λένε καλημέρα ακόμα και σε αγνώστους!
Αυτό είναι!!!

Καλημέρα...:)
Τι να κεράσω;

Keen On Boys είπε...

Καλημέρααα!
Καφεδάκι να κεράσεις! :)
Ξενύχτησα πάλι μπροστά απο το πισί

ΠιΕς: Οι καλημέρες σε άσχετους είναι κατι που δεν το κάνω... μου φαίνεται κομματάκι περίεργο, dunno.

Phoebus είπε...

Καλημέρα κυρ-apsoy μου!

«Ένα καλαμποκόψωμο, από το ωραίο, το δικό σου! Αχ και θα μου βάλεις και δύο κεϊκάκια σοκολάτας; Θα πάω σ’ του αδερφού μου και ξέρεις πόσο αρέσουν στα μικρά του τα κεϊκάκια σου :p»

Κάπως έτσι το φαντάζεσαι, γλυκέ μου apsoy; Είναι πραγματικά πολύ όμορφο όλο αυτό το κλίμα της γειτονιάς. Φρόντισε όμως όταν ανοίξεις τον φούρνο σου, να βάλεις την καμινάδα να φυσάει προς το δρόμο. Η πρώτη, πρωινή μας αίσθηση να είναι τα κουλουράκια και τα γλυκά που μόλις ξεφούρνισες. Είναι η μόνη αίσθηση που μπορώ να ανταλλάξω με το πρώτο μου τσιγάρο (no comments on my addiction please :p)

Είναι πολύ ωραία η αίσθηση να γίνεσαι μέρος της καθημερινότητας του ανθρώπων που μένουν τόσο κοντά σου κι όμως ανάμεσα στους περισσότερους υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Είναι ωραίο να είσαι η γέφυρα που τους ενώνει και το σημείο αναφοράς («περνούσα χτες μπροστά από το φούρνο του apsoy και ποιον συνάντησα, λες;»)

Προσωπικά έχω γνωριστεί με όλους τους «κυρ-« της γειτονιάς μου. Τον φούρναρη, τον μανάβη, την κοπελίτσα στο ψιλικατζίδικο. Αισθάνομαι μια ανάγκη να τους λέω κάθε πρωί την καλημέρα μου και χαίρομαι όταν του βλέπω να με ρωτούν για τη σχολή, για το πώς περνάω (έστω κι αν ο μανάβης από τετρακόσια τα έκανε εκατό ή/και λιγότερα και το πρώιμο Alzheimer του έχει χτυπήσει την πόρτα :p – έχει κι αυτό την πλάκα του, να του θυμίζω κάθε φορά τι σπουδάζω).

Είναι μέρος της ζωής μου, όλοι τους. Και πίστεψε με, μεγάλο μέρος της. Ήταν σα να χάνω ένα «φίλο» όταν πριν από λίγους μήνες μπήκα στο ψιλικατζίδικο και είδα πως έλλειπε από τη θέση η στρουμπουλή Κατερινούλα και η τυπική φράση της «μη με σηκώνεις! Παρ’ το μόνος σου μωρέ».


Καλές δουλειές, γλυκέ μου apsoy!


Υ.Γ.: τον ταχυδρόμο μου είπε πως τον ξέρει η κόρη του μανάβη, χτες που αγόραζα αγγουράκια! (τυχαία τελείως η επιλογή του ζαρζαβατικού :p) Θα φροντίσω να βγούμε ένα βράδυ όλοι μαζί :)

Nikos είπε...

Θα έρχομαι να παίρνω μαύρο ψωμί για να κάνω διατροφή! :-)

Βασικά θα τα στέλνεις με κούριερ Θεσσαλονίκη από Αθήνα ! χαχα

et go home είπε...

Μπορώ να πιάσω ένα διαμέρισμα απέναντι για να ξυπνάω με τις μυρωδιές των croissant?
(Και ένα freddo σκέτο please…- καφέ θα έχει έτσι δεν είναι?)

veloz είπε...

egines gnwstos stin ispania epeidi se kserw egw.. ton portogalo ti ton thes??? egw de ftanw diladi?? :(
kati leei oti to google to deixnei ws endiaferon post, alla na peraseis kai apo to diko tou na deis gia ta proswpopoiimena t shirt, ksereis ayta pou grafeis oti sou rthei.. diafimisi diladi.. CAMISE_TA diladi!

oso gia to fourno tha ertheis na ton xtiseis sti geitonia mou? kai egw tha erxomai kathe mera! kai eimai kai lixouda ksereis!

aggelika είπε...

Και γιατί δεν τον ανοιγεις? Αν είναι έτσι οπως τα περιγράφεις θα είναι πολύ ωραία!! θα έρχομαι και εγώ όποτε μπορώ!!!

APSOY είπε...

Keen On Boys
Καλημέρααααααα!
Το καφεδάκι σου... και μια τυροπιτούλα από μένα - πρόσεξε καίει! :)
Για πες... :)

Phoebus
Καλημέραααααααααααααααααααααααααα!
Δε μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που ήρθε νέος πελάτης στο φούρνο μου!
Κερασμένα όλα! Πάρτα! Χάρισμα σου!
Αλλά για πες...
τελικά ο ταχυδρόμος...είναι;
Πότε θα βγούμε;
:))))

Mr.F.
Απ' ότι βλέπω στα χαρτιά μου, η παραγγελία σας έχει ήδη ξεκινήσει! :)
Καλημέρα!!!

@Et go Home & VeloZ
Ελπίζω να μένετε κοντά!!! :)
Διαφορετικά θα ανοίξω αλυσίδα!!!
Velozaki, να πάει να camithei ο πορτογάλος! :)
τα καφεδάκια σαςςςςςςς!!! :)
Καλημέραααα!

Aggelika
Σε περιμένωωωωωωωωωωω!!!!
Καλημέραααα!
Φιλάκιααααααα! :)

Phoebus είπε...

Apsoy, δεν ξέρω για τον ταχυδρόμο, αλλά μετά τη συνέντευξή σου με την Αγάπη, θα ψάξω να σου βρω το καλύτερο παιδί!!!

Που θα πάει, θα κάτσει αυτό που σου ευχήθηκα στο comment εκείνου του post :)

Neverlandean είπε...

"Ροντρίγκεζ?
Κιέρο Μοχίτο!"
Αχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα!!!!


Υπάλληλο θες ορέ;; Εργαζόμεθα και εθελοντικώς.

APSOY είπε...

Phoebus?
Δε σε ξέρω... αλλά θέλω να σε πιάσω και να σε σηκώσω στον αέρα και να σου κάνω 27 στροφές, μέχρι να ζαλιστείς και να σου δώσω και ένα σβουριχτό φιλί στο μάγουλο, που να κάνει τόση φασαρία που θα γίνουμε ρόμπα!!!!!!!!
:))))))))))))))))))))))))))))))))
Ααααααααααααααααααααχχχχχχχχχ!
Αυτό που θέλω να πω είναι...
Σε ευχαριστώ! :*

APSOY είπε...

neverlandean?
Όχι και εθελοντικώς...;)
Με το αζημίωτο...;)
Σου χρωστάω άλλωστε εσένα...
Πολλά! Ουυυυυυυυυ - από που να ξεκινήσω! :Ρ
Χ-Σ-Ο-Π (η τριλογία έγινε κουαρτέτο ;))
:***********

Unknown είπε...

Eimai MESA! :D Apolitos. Tromeri idea. The simplest of things are the most beautiful.

You should definitely go ahead and do it.

Good luck! :D

Ανώνυμος είπε...

ΜΗΠΩΣ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΙΜΑΙ Η ΨΗΛΗ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΝΤΑ CHEESECAKE

ΦΙΛΑΚΙΑ
ΕΥΗ

Πλεκτά Χειροποιήματα είπε...

Τί όμορφο κείμενο...το διάβαζα με ένα χαμόγελο στα χείλη!!! Ναί λοιπόν αγαπητέ, η καλύτερη πελάτισσά σου θα είμαι...τί καλύτερο απο έναν τόσο ευγενικό και γλυκό φούρναρη στη γειτονιά (και για τον ταχυδρόμο...ας το πάνω μου!!!) :-) *Φιλάκι*

APSOY είπε...

@lensman
;)
ευχαριστώ....!

@Εύη
Σαν το δικό μου cheescake αποκλείεται!!! :Ρ
(έγινα και ψώνιο...χαχαχαχαχα)
Φιλάκια! Καλώς σε βρήκα!!!

@Merawen
*Πολλά φιλάκια* :)

Provato είπε...

...θα μου φτιάχνεις special χορταστική νηστίσημη σπανακόπιτα την Σαρακοστή που μετρώει η πείνα; εεεεε; Μπεεεε;

Ανώνυμος είπε...

το διαβασα 3 φορεσ.μου εφτιαξεσ τη μερα.αν ειναι απλα φαντασιωση τοτε ειναι τελεια.αν ειναι ονειρο που θεσ να κανεισ πραγματικοτητα τοτε σου το ευχομαι.και να εισαι σιγουροσ πωσ θα ερχομαι.καλη σου μερα.ευχαριστω.

τασοσ/22/αθηνα

APSOY είπε...

χαχαχαχαχα! Σε ευχαριστώ! Σε περιμένω όποτε θες ;)
Κι εγώ ευχαριστώ! :)

Wrong Guy είπε...

Εμένα θα μου κρατάς το ψωμί μου (μαύρο παρακαλώ με σποράκια) και θα μου το φέρνεις ο ΙΔΙΟΣ όταν γυρνάω το μεσημέρι απο τη δουλειά. Θα μένω δίπλα σου άρα δε θα σου είναι κόπος!

g for george είπε...

Μπορεί να αργώ αλλά διαβάζω όλα τα ποστ!

Λοιπόν, δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση αλλά το ίδιο έκανα κι εγώ τότε που ήμουν μικρός και έμενα Αθήνα. Τριγυρνούσα με μια ομπρέλα μες στην βροχή, ενίοτε φορώντας το αδιάβροχό μου. Ένοιωθα αυτό που αναφέρεις κι εσύ, την κάθαρση (και δεν μ@λ@κίες!)

Τώρα που ζω στην επαρχία και πάλι, δεν ξέρεις τι όμορφα που αισθάνομαι. Η βροχή και οι μυρωδιές της γης έχουν άλλη αίσθηση.

Αλλά αν ανοίξεις φούρνο, που στο απεύχομαι διότι είναι βάρβαρη δουλειά!, να ξέρεις ότι θα μου στέλνεις ψωμί με τα ΕΛΤΑ!!!

Θα είμαι φαν και τακτικός πελάτης!

Ναυτίλος είπε...

Γαμώ τι μου! Μ’ έφτιαξες! Τώρα θέλω κι εγώ να ανοίξω φούρνο! Τι λες, ανοίγουμε έναν συνεταιριστικά;

comingThrough είπε...

oneiro k elpida mou, o megalos erotas mou na einai fournaris!!!:)