αγ...ΟΡΙΑ...φοβία!

Έχω ένα πρόβλημα...
(βασικά όχι μόνο ένα, αλλά αυτό με απασχολεί τώρα...)

Δεν ξέρω αν θυμάσαι, παλιότερα στο δημοτικό, όταν τσακωνόσουν με το συμμαθητή σου που μοιραζόσασταν το ίδιο θρανίο ;
Αυτομάτως διεκδικούσες τα πράγματα σου (γόμα μου - γόμα σου / μολύβι μου - μολύβι σου κ.ο.κ) και οπωσδήποτε χώριζες και το χώρο σου με τη μέθοδο της ανοιχτής παλάμης (όχι μούτζας όμως...)! Μέτραγες παλάμες, διαιρούσες δια του δύο και με μια γραμμή, έβρισκες τα όρια σου πέρα απ' τα οποία δεν επιτρεπόταν να βάλεις ούτε τον αγκώνα σου...

Τότε μάλιστα, θυμάμαι, το είχα άγχος να είμαι τυπικός και για να μην προκαλώ (έχουμε και μια αξιοπρέπεια) και με την άκρη του ματιού μου τσέκαρα συνέχεια τη γραμμή για να μην καταπατήσω ούτε τετραγωνικό εκατοστό απ' το χώρο του άλλου...

Σήμερα, το κόλλημα μου έχει παραμείνει. Μπορεί κατά καιρούς να έχασα την αξιοπρέπεια μου, αλλά όσο μπορώ θέλω να είμαι τυπικός!

Το πρόβλημα είναι άλλο... όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και σε αυτό, όσο μεγαλώνουμε ζοριζόμαστε.
Πλέον η γραμμή είναι αόρατη και δύσκολα τη βλέπω...
Και πόσο μάλλον όταν πρωτογνωρίζω κάποιον, είτε φιλικά είτε "δεν_ξέρω_κι_εγώ_τι" που οπωσδήποτε έχει τα όρια του, και οπωσδήποτε δεν θέλω να τα υπερβώ και έχω μονίμως το άγχος μην παρακούσω καταλάθος ένα "καλός, χρυσός αλλά μωρέ να... ως εδώ!"
Γιατί τότε μένω να κοιτάω απορημένος και να ζητάω διευκρινήσεις: "Δηλαδή μέχρι που?"
...

Nina Simone - Please don't let me be misunderstood

Γιατί ο καθείς έχει τα κουμπιά του (και καλά κάνει), αλλά ...λείπει το μάνιουαλ.

Περιεχόμενα
Σελίδα 1 - Στοιχεία Ταυτότητας
Σελίδα 2 - Ενεργοποίηση - αλλαγή μπαταρίας
Σελίδα 3 - Πράγματα που αρέσουν
Σελίδα 4 - Πράγματα που εκνευρίζουν
Σελίδα 5 - Τι να αποφύγετε
Σελίδα 6 - Πιθανές παρενέργειες...
Σελίδα 7 - Φοβίες & Ψυχικά τραύματα
Σελίδα 8 - Απενεργοποίηση (για έκτακτες περιπτώσεις)!

Το οποίο μάνιουαλ ποτέ δεν έχουμε εξ αρχής... Πάντα πρέπει να ανακαλύπτουμε στην πορεία.
Και συχνόπυκνα βρισκόμαστε στο δίλημμα "τώρα ποιό καλώδιο να συνδέσω?", με το άγχος μην κάνουμε λάθος και "καεί" μια τόσο ωραία και νέα σχέση!

Ζητάς τηλέφωνο ή όχι;
Καλείς ή στέλνεις μήνυμα;
Πειράζει που είναι μεσημέρι ή "πφφφφ...σιγά";
Προτείνεις ή περιμένεις να προτείνει;
Φέρεσαι φιλικά; ή θα παρεξηγηθείς;
Παραείσαι τυπικός ή όχι;
Κάνεις πολλές ερωτήσεις ή αν δεν κάνεις δεν ενδιαφέρεσαι αρκετά;
Απαντάς το τηλέφωνο όταν σου μιλάει ή είναι αγένεια;
(Το έκαψα το μυαλό μου με τόσες απορίες ή μου έχουν περισσέψει λίγες μονάδες IQ;)

Και εκεί που αγανακτείς και λες οτι πολύ το σκέφτηκες και ήμαρτον δηλαδή(!), αποφασίζεις να πράξεις όπως σου 'ρθει και όοοοολα θα πάνε καλά / μεγάλο ζήτημα το έκανες ...και τότε δέχεσαι μια αγκωνιά που σε επαναφέρει στο χώρο σου, μένοντας με την ίδια απορία "δηλαδή τώρα τι έφταιξε;"

Γιατί όλο αυτό μου θυμίζει κάτι παιχνίδια με πλάκες - που πατάς πάνω και ρισκάρεις...
Αν σου βγει πράσινη η πλάκα, σημαίνει οτι πας καλά και προχωράς επίπεδα...
Αν σου βγει κόκκινη, τότε χάνεις ζωές και απομακρύνεσαι απ το στόχο σου...
Και όσο πιο μπροστά έχεις πάει, κερδίζεις ζωές και συνεπώς - και ευκαιρίες...
Αλλά αν είσαι άτυχος απ την αρχή, ... game over!!!

Τελικά μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος; Υπάρχει στάνταρ μάνιουαλ που απλά δεν έχει πέσει στα χέρια μου; Κι αν όχι, έχουμε κανά νέο από τον Ζαμπούνη; Σκέφτεται να εκδόσει τίποτα στο άμεσο μέλλον; Και το σημαντικότερο...η ανασφάλεια τελικά μπορεί να κάψει φλάτζες;;;