Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

Γκιβ ε μπίτα Χμμμ του μι...

Δεν ξέρω να φλερτάρω.
Ντροπή μου, αλλά δεν ξέρω...


Δηλαδή κάτι λίγο ξέρω, αλλά όπως φαίνεται δεν είναι αρκετό για φλερτ...

Θα έλεγα μάλλον οτι στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι απλά τυπικός σύντομος διάλογος γνωριμίας αλλά όχι... φλερτ δεν το λες.

Και δοκίμασα να ακολουθήσω και συμβουλές που μου δώσανε.


Συμβουλή Νο1: Να είσαι άνετος. Όταν μπαίνεις σε ένα μαγαζί να μπαίνεις με τουπέ και να σκανάρεις αμέσως το χώρο...

Μπαίνω στο μαγαζί. Είναι φίσκα! Μιλάμε όμως 10 άτομα το τετραγωνικό... Αλλά δεν έχει σημασία... Πρέπει να είμαι άνετος. Πρέπει να νιώθω ωραίος και θα με προσέξουν όλοι! Μια καλή αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Δοκιμάζω να κάνω το πρώτο βήμα...

Λίγη ώρα μετά έχω παραγκωνιστεί σε μια γωνίτσα, έχοντας προλάβει μόνο να σκανάρω τις 3 πλάτες που κόλλησε η μούρη μου, έναν αγκώνα που μου έβγαλε τα γυαλιά, και το κούτελο κάποιου που παρά τρίχα δεν φίλησα για καληνύχτα...

Νιώθω λίγο σαν τουβλάκι tetris που έχει μπει σε λάθος σημείο και παρεμποδίζει τα υπόλοιπα τουβλάκια, αλλά δεν πτοούμαι... Στρώνω μαλλί, χαμογελάω και είμαι έτοιμος!

Μάλιστα, παίρνω και ποτό, το οποίο πίνω σχεδόν αμέσως, αφού... πρέπει να είμαι άνετος (γουλιά), πρέπει να είμαι άνετος (γουλιά), πρέπει να είμαι άνετος (γουλιά), πρέπει να είμαι...κ.ο.κ


Συμβουλή Νο2: Ψάρευε με τα μάτια σου. Κοίτα γύρω, κάρφωσε όποιον σου αρέσει...


Λίγη ώρα μετά και στο δεύτερο πλέον ποτό, άνετα δεν νιώθω, αλλά λίγο ζαλισμένος είμαι και αυτό λειτουργεί προς όφελος μου! Μάλιστα, έχω αρχίσει και λίγο κούνημα στους ώμους και το κεφάλι...

Λες να είμαι και άνετος; Νομίζω είμαι άνετος... Γιέααααα! (γουλιά)...Όλα πάνε ρολόι. Έβαλε κι ένα απ τα αγαπημένα μου τραγούδια... θα δοκιμάσω να κάνω και ένα πολυσύνθετο χορευτικό... ξέρεις από αυτά που πλέον ξε-καρφώνεις τα πόδια από το πάτωμα και αρχίζεις να τα κουνάς κι αυτά με το υπόλοιπο σώμα...

...μόνο που ενώ έχω υπολογίσει να πατήσω πάτωμα, πατάω κάπου πιό μαλακά...

- Ωχ! Συγγνώμη...(ύφος: ενοχικό) *γουλιά*

- Δεν πειράζει... (χαμόγελο)

- :) (χαμόγελο... ύφος: λες;)


Συμβουλή Νο3: Πιάσε εσύ την κουβέντα. Μην περιμένεις να σου μιλήσει κάποιος άλλος. Να έχεις θάρρος και να είσαι κοινωνικός.


Λίγη ώρα μετά, αφού έχω πιεί και το δεύτερο ποτό και αφού έχω δει πως ο άνθρωπος με το πληγωμένο πόδι (εξαιτίας μου) δεν είναι πλέον γυρισμένος πλάτη αλλά έχει περιστραφεί κάμποσες μοίρες προς το μέρος μου, αποφασίζω να κάνω το ίδιο.

Μοίρα και γουλιά, μοίρα και γουλιά, μοίρα και γουλιά...Μοίρα και χορός.

Θα μιλήσω. Σιγά. Αφού -είπαμε- είμαι άνετος...

Χορός. χαμόγελο. χορός. Βλέμμα "κάτι θέλω να σου πω". Ανταποκρίνεται...


Αpsoy: Χαμός γίνεται από κόσμο, ε;

Πατημένος: Ε;

Α: ΛΕΩ, ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ!!!

Π: Ναι, πράγματι, πρώτη φορά που γίνεται τέτοιος χαμός...

A: Ο ένας πατάει τον άλλο...
Π: (χαμόγελο) Χμμμ...ναι...
Α: Κι εγώ σε πάτησα...
Π: Ναι, το ξέρω...
Α: Σόρρυ, έτσι;
Π: Ναι, δεν πειράζει - το είπαμε...

*γουλιά*, αμήχανο βλέμμα, *γουλιά*, αμήχανος χορός, *γουλιά*, βλέμμα στο πάτωμα, *γουλιά*, "είμαι άνετος", *γουλιά*...


Α: Σε έχει πατήσει άλλος;

Π: Αμέ...

Α: Και πως συνεχίστηκε η βραδιά;
Π: Ε;
Α: Λέω... Ωραία βραδιά!!!
Π: Ναι...! (απορία στο βλέμμα)

λιγότερο χορός, περισσότερη αμηχανία, περισσότερες *γουλιές*, κοιτάει - κοιτάω αλλού - πρέπει να σκεφτώ κάτι πιό έξυπνο να πω, πρέπει να σκεφτώ κάτι πιό έξυπνο να πω...Με προλαβαίνει...

Π: κχσσσ...τποππδταααρεεε?
Α: Πως;
Π: Καχσσσιι... τοππποδα ταααρεεε?
Α: Συγγνώμη, δεν άκουσα (χαμόγελο)
Π: ΚΑΑΑΧΣΙΙΙ...ΤΟΟΠΠΟΟΟΔΑΑΑ ΣΤΑΑΡΕΝΕΕ?
Α: (μα τι λέει; Δεν ξαναρωτάω - θα γίνω ρόμπα... απλά θα γνέψω) - Χαμόγελο... :)
Π: (απορία...)
Α: (Αμηχανία... Μήπως δεν έπρεπε να γνέψω;)*γουλιά*

Σκατά τα έχω κάνει. Σκέψου κάτι. Εντυπωσίασε. Πες κάτι. Κοιτάει; Κοίτα αλλού μέχρι να σκεφτείς κάτι... σκέψου, σκέψου, σκέψου, σκέφτηκα!!!


Α: Να σ...

(ο Π φιλιέται με τον διπλανό του...)


Καθόλου χορός, μόνο αμηχανία, βλέμμα στους γύρω που αισθάνεσαι πως όλοι έχουν παρακολουθήσει τη συζήτηση και σε κοιτάνε...*πάρα πολλές γουλιές μονορούφι*...


Συμβουλή Νο4: Πιες, γλέντα, πέρνα καλά, είσαι νέος, ερωτεύσου...

...

Νομίζω οτι αν παρομοιάζαμε το κανονικό φλερτ με αυτό το τραγούδι...



το δικό μου θα ήταν αυτό:



Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Αυτό είναι γυμναστική... όχι αστεία!!!

Εντάξει...
Ο τύπος απλά είναι μοναδικός...
Τα λόγια είναι περιττά!!! :D

(δες το μέχρι το τέλος... αξίζει!!!)


Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

αγ...ΟΡΙΑ...φοβία!

Έχω ένα πρόβλημα...
(βασικά όχι μόνο ένα, αλλά αυτό με απασχ
ολεί τώρα...)

Δεν ξέρω αν θυμάσαι, παλιότερα στο δημοτικό, όταν τσακωνόσουν με το συμμαθητή σου που
μοιραζόσασταν το ίδιο θρανίο ;
Αυτομάτως διεκδικούσες τα πράγματα σου (γόμα μου - γόμα σου / μολύβι μου - μολύβι σου κ.ο.κ) και οπωσδήποτε χώριζες και το χώρο σου με τη μέθοδο της ανοιχτής παλάμης (όχι μούτζας όμως...)! Μέτραγες παλάμες, διαιρούσες δια του δύο και με μια γραμμή, έβρισκες τα όρια σου πέρα απ' τα οποία δεν επιτρεπόταν να βάλεις ούτε τον αγκώνα σου...

Τότε μάλιστα, θυμάμαι, το είχα άγχος να είμαι τυπικός και για να μην προκαλώ (έχουμε και μια αξιοπρέπεια) και με την άκρη του ματιού μου τσέκαρα συνέχεια τη γραμμή για να μην καταπατήσω ούτε τετραγωνικό εκατοστό απ' το χώρο του άλλου...

Σήμερα, το κόλλημα μου έχει παραμείνει. Μπορεί κατά καιρούς να έχασα την αξιοπρέπεια μου, αλλά όσο μπορώ θέλω να είμαι τυπικός!

Το πρόβλημα είναι άλλο... όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και σε αυτό, όσο μεγαλώνουμε
ζοριζόμαστε.
Πλέον η γραμμή είναι αόρατη και δύσκολα τη βλέ
πω...
Και πόσο μάλλον όταν πρωτογνωρίζω κάποιον, είτε φιλικά είτε "δεν_ξέρω_κι_εγώ_τι" που
οπωσδήποτε έχει τα όρια του, και οπωσδήποτε δεν θέλω να τα υπερβώ και έχω μονίμως το άγχος μην παρακούσω καταλάθος ένα "καλός, χρυσός αλλά μωρέ να... ως εδώ!"
Γιατί τότε μένω να κοιτάω απορημένος
και να ζητάω διευκρινήσεις: "Δηλαδή μέχρι που?"
...

Nina Simone - Please don't let me be misunderstood


Γιατί ο καθείς έχει τα κουμπιά του (και καλά κάνει), αλλά ...λείπει το μάνιουαλ.

Περιεχόμενα
Σελίδα 1 - Στοιχεία Ταυτότητας
Σελίδα 2 - Ενεργοποίηση - αλλαγή μπαταρίας
Σελίδα 3 - Πράγματα που αρέσουν
Σελίδα 4 - Πράγματα που εκνευρίζουν
Σελίδα 5 - Τι να αποφύγετε
Σελίδα 6 - Πιθανές παρενέργειες...
Σελίδα 7 - Φοβίες & Ψυχικά τραύματα
Σελίδα 8 - Απενεργοποίηση (για έκτακτες περιπτώσεις)!


Το οποίο μάνιουαλ ποτέ δεν έχουμε εξ αρχής... Πάντα πρέπει να ανακαλύπτουμε στην πορεία.
Και συχνόπυκνα βρισκόμαστε στο δίλημμα "τώρα ποιό καλώδιο να συνδέσω?", με το
άγχος μην κάνουμε λάθος και "καεί" μια τόσο ωραία και νέα σχέση!

Ζητάς τηλέφωνο
ή όχι;
Καλείς ή στέλνεις μήνυμα;

Πειράζει που είναι μεσημέρι ή "πφφφφ...σιγά";

Προτείνεις ή περιμένεις να προτείνει;

Φέρεσαι φιλικά; ή θα παρεξηγηθείς;

Παραείσαι τυπικός ή όχι;

Κάνεις πολλές ερωτήσεις ή αν δεν κάνεις δεν ενδιαφέρεσαι αρκετά;

Απαντάς το τηλέφωνο όταν σου μιλάει ή είναι αγένεια;

(Το έκαψα το μυαλό μου με τόσες απορίες ή μου έχουν περισσέψει λίγες μονάδες IQ;)
Και εκεί που αγανακτείς και λες οτι πολύ το σκέφτηκες και ήμαρτον δηλαδή(!), αποφασίζεις να πράξεις όπως σου 'ρθει και όοοοολα θα πάνε καλά / μεγάλο ζήτημα το έκανες ...και τότε δέχεσαι μια αγκωνιά που σε επαναφέρει στο χώρο σου, μένοντας με την ίδια απορία "δηλαδή τώρα τι έφταιξε;"

Γιατί όλο αυτό μου θυμίζει κάτι παιχνίδια με πλάκες - που πατάς πάνω και ρισκάρεις...

Αν σου βγει πράσινη η πλάκα, σημαίνει οτι πας καλά και προχωράς επίπεδα...

Αν σου βγει κόκκινη, τότε χάνεις ζωές και απομακρύνεσαι απ το στόχο σου...

Και όσο πιο μπροστά έχεις πάει, κερδίζεις ζωές και συνεπώς - και ευκαιρίες...

Αλλά αν
είσαι άτυχος απ την αρχή, ... game over!!!

Τελικά μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος; Υπάρχει στάνταρ μάνιουαλ που απλά δεν έχει πέσει στα χέρια μου; Κι αν όχι, έχουμε κανά νέο από τον Ζαμπούνη; Σκέφτεται να εκδόσει τίποτα στο άμεσο μέλλον; Και το σημαντικότερο...η ανασφάλεια τελικά μπορεί να κάψει φλάτζες;;;

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Ένα ζεϊμπέκικο...


Μερικές φορές αναρρωτιέμαι...
Όταν ένας στιχουργός, παίρνει το μπλοκάκι του και κάθεται να γράψει ένα τραγούδι... τι σκέφτεται; Τι έχει ζήσει; Τι φαντάζεται;...


Επιλέγει μια πιασάρικη λέξη για να βάλει στο ρεφραίν, έτσι απλά;

Γράφει λίστες με λέξεις που κάνουν ρίμα; (θες - προχθες / καρδιά - παλιά κ.ο.κ);

Ή το έχει ζήσει; ... Και αν ναι... πόσο έντονα το έχει ζήσει;...


Γιατί όταν εσύ, εγώ, ο άλλος... ταυτιζόμαστε με κάποιους στίχους... δε γίνεται να έχουμε ζήσει ακριβώς τα ίδια πράγματα...! Γίνεται;...


Κι όμως, στο άκουσμα κάποιων στίχων... μαγκώνεις... κολλάς... χαμογελάς ή παγώνουν οι εκφράσεις σου - κάτι σα να πατάς pause - για να ακούσεις...

...

Και κάπως... για κάποιο λόγο, νιώθεις πως αυτός ο στίχος θα μπορούσε να έχει γραφτεί για σένα... νιώθεις λες και παρακολούθησε κάποιος τις σκέψεις σου και κατάφερε με ωραίες εκφράσεις να τις αποτυπώσει σε 3-4 γραμμές...


Και μπορεί να μην είναι όλο το τραγούδι...

Να είναι απλά αυτές οι 3-4 γραμμές
που θα σε κάνουν να λατρέψεις το κομμάτι... που θα σε κάνουν να το ακούσεις ξανά και ξανά, διατηρώντας την ίδια παγωμένη έκφραση - λες και ψάχνεις να βρεις κάποιο κρυμμένο νόημα, ή καλύτερα;... κάποια απάντηση που θα καταπραϋνει τον πονοκέφαλο από τις σκέψεις...

Κι όλα αυτά, από ένα ζεϊμπέκικο... που θα μπορούσε πολύ εύκολα να το έχει τραγουδήσει και ο Ρέμος... με τίτλο που παραπέμπει σε τραγούδι της Βίσση...


...κι όμως είναι τόσο ξεχωριστό, και το λέει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη...
(σε μουσική Γιάννη Χριστοδουλόπουλου και στίχους Γιάννη Γούνα)



" Τ' όνειρο τρέχει σαν το νερό
αχ, και να ήταν καθαρό

δε φταις εσύ, ούτε κι εγώ

η μοναξιά μας φταίει


Του καθενός μας η καρδιά

άλλα τραγούδια λέει κρυφά

Μη με μαλώνεις σαν παιδί

τώρα μαθαίνω απ τη ζωή.."


Και η ερώτηση της ημέρας...
Πόσο εύκολα μπορείς να πεις "τελευταία φορά"; Και να το τηρήσεις κι όλας;...

ΥΓ1(Λίγο άκυρο το ποστ μου... το ξέρω ... αλλά θα βιαστώ να γράψω αύριο-μεθαύριο κάτι χιουμοριστικό για να ξεχαστεί το συγκεκριμένο...)
ΥΓ2(Τελικά δε "βαράει" μόνο η πανσέληνος στο κεφάλι... αλλά και η βροχή...)

Καλή εβδομάδα...

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Αγαπώ, αγαπώ, αγαπώ αυτό τον άνδρα!

Σήμερα γνώρισα τον έρωτα...
Ω, ναι... τον έρωτα!!!


Και μπορεί να μην είχε φτερά και να μη φορούσε πάνα-βρακάκι, ...αλλά είχε ένα σβέρκο ΝΑ (με το συμπάθιο), κάτι πλατάρες τόοοοοοοοοσες (δείχνω), και το πιο σέξι βλέμμα και χαμόγελο έβερ!


Και ταιριάζουμε, αχ, πόσο ταιριάζουμε!!!

Θέλουμε τα ίδια πράγματα, ακούμε την ίδια μουσική, έχουμε αντίστοιχους προβληματισμούς...


Και είναι τέλειος!

Έξυπνος, με χιούμορ, κοινωνικός, επιτυχημένος, σεμνός και με μεγάλο πουλί...


Και τον αγαπώ!

Και αγαπιόμαστε αληθινά... όχι επιπόλαια... με αγάπη ουσιαστική...!!!


Και θα παντρευτούμε!

Θα κάνουμε ένα τέλειο γάμο και θα είναι σκέτο κουκλί - το κουκλί μου!!!


Και θα μοιραζόμαστε τα πάντα...

Τις ανησυχίες μας, τα προβλήματα μας, τα λεφτά... το φαγητό μας...

Και ζζζαμπόν! Πολύ ζζζαμπόν! Και δύο πλάκες σοκολάτας - για τα παιδιά - ακούς Κυρ-
..Στέφανε;

Και θα ζήσουμε σε μια φάρμα!

Δίπλα σε ένα λιβάδι, και όλη μέρα θα τρέχουμε γυμνοί στον κάμπο φορώντας λουλούδια στα μαλλιά...


Δεν είναι υπέροχο; Ε;...
...
Το μόνο που μένει είναι να το μάθει κι αυτός!!! Γιατί δεν του μίλησα η αλήθεια είναι...
Και ξέρω - μάλλον έπρεπε να του έχω μιλήσει, αλλά να... δε λένε οτι όταν δε μιλάς με τον άλλο-αλλά περνάς καλά, σημαίνει οτι νιώθεις οικεία και όμορφα, και δεν είναι κακό;
Ε... έτσι κι εγώ, θεώρησα οτι είναι για καλό...
...!
Πως θα γίνει άραγε; Να με γνωρίσει; Έχω τόσα να του προσφέρω...
(χιντ: τελευταία φορά εθεάθη στο Mayo λίγες ώρες πριν...)

Ααααααααχ!!!

Πάμε Νανά...




"Κάπου υπάρχει η αγάπη μου,

μα δε ξέρω ποιά'ναι

κάπου υπάρχει η αγάπη μου,

μα δεν ξέρω που...

Θα τη γυρέψω στα χαρτιά,

θα τη γυρέψω στ' άστρα

καιιιι σαααααν τη βρωωωωωωωωω, στ'ορκίιιιιιιιι-ι-ιιιιιζομαιιιιιιιιιι

πωωωως θααααααααααα ντυθώωωωωωωω, πως θα ντυθώωωωω-ω-ωω στ' άααασπρααααααααα"


Όλοι μαζί...


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Ωραία!!! Εεε;

Μμμμμμμχχχχχχχχχχχχχ - Αααααααααααχχχχχχχχχ (ανάσα!!!)

Δεν είναι ωραία σήμερ
α;

Που λίγο καλοκαίριασε πάλι μετά από ένα βαρύ και μακρύ χειμώνα;

Που πετάχτηκα μέχρι τη στρατολ
ογία για να κόψω την αναβολή μου και σε λίγους μήνες η Αλεξίου θα με φωνάζει στην παρέα της - τον φαντάρο;

Που παρεμπιπτόντως έκανα και μια σ
τάση (ένα κιτ-κατ) και ήπια ένα μεσημεριανό καφέ υπό σκιάν στο Γκάζι, απολαμβάνοντας τον συνδυασμό ήλιος & ψύχρα;

Που επειδή πλησιάζει καλοκαίρι (απ' ότι φαίνεται) μου στείλανε με μέιλ αυτό (για να μαυρίζεις παντού!!!)
:


Που έχω κολλήσει με αυτό το παιχνιδάκι ενώ είναι τόσο ελεεινό;

Και που μόλις κυκλοφόρησε για "πρώτη φορά" στα ελληνικά ραδιόφωνα ένα παλιό τραγουδάκι που ομολογουμένως υπήρχε και μου αρέσει πολύ,




το οποίο παρεμπιπτόντως δε μοιάζει με κανέν
α ελληνικό καινούριο (πρόσεξε τι θα πεις - κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου...) :Ρ




Καλημέρα!
Και μην ξεχνάς...δεν πρέπει να απογοητεύεσαι... Για όλα υπάρχει μια λύση:



ΥΓ(Σημαντικό! Όχι για σένα, αλλά για μένα :D - Πλέον έχω ήχοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο)
(ευχαριστώ τη Moody που μου το θύμισε - ναι, είμαι γκάου χεχεχε)

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Oooh, Paris...


Νομίζω θέλω να πάω Γαλλία!
Ναι!!!
Δεν ξέρω πως μου καρφώθηκε αυτό...

Δεν έχω πάει ποτέ... Ούτε έχω κάποιο κόλλημα με τη Γαλλία. Έχω άλλες χώρες - απωθημένα που θα επέλεγα να πάω σε σειρά προτεραιότητας...!

Αλλά τώρα θέλω Γαλλία...


Και το θέμα δεν είναι ότι θέλω απλά να κάνω ένα
ταξίδι σε άλλη χώρα.
Το δύσκολο είναι ότι θέλω να κάνω ταξίδι και στο χρόνο...

Θέλω να πάω στη Γαλλία και να είναι αρχές δεκαετίας '80.

Ναι!!!



Και να κάνει κρύο - καλή ώρα.
Και να ακούγεται μια μουσική σαν αυτή:


Η οποία παρεμπιπτόντως, θα με συνοδεύει στην εξόρμηση μου στην πόλη, όταν θα κόβω βόλτες με θέα τον πύργο του Eiffel ή όταν θα κοντοστέκομαι πάνω από κάποια γέφυρα και θα κοιτάζω τα καραβάκια βυθισμένος στις σκέψεις μου...


Και η παρέα μου να είναι κάπως έτσι ('ντάξει, ίσως στο λίγο πιό ωραίο...):


Και να μου φωνάζουν "Αλέεεεεεεεεξηηηηηηηηηηηηηη - ού-ούυυυυ" με σπαστή προφορά, κι ας μη με λένε Αλέξη. (...είναι πιό κινηματογραφικό όνομα)!
Και να δίνουμε ραντεβού σε γνωστά σημεία της πόλης και να έρχονται μόνο τρέχοντας - όπως γίνεται στις ταινίες!

Και να είμαστε και μεταγλωττισμένοι λίγο... Ξέρεις... να ακούγονται οι φράσεις και το στόμα να εξακολουθεί να ανοιγοκλείνει για κλάσματα του δευτερολέπτου...


Και σε κάθε βραδινή μας εξόρμηση, να γνωρίζουμε παρέες και να φλερτάρουμε με τον καλύτερο και πλέον αυθεντικό τρόπο... Με κοντινό στα βλέμματα -που τρεμοπαίζουν για να τονίσουν τη φλόγα της στιγμής-, με κοντινό στα χείλη -που δαγκώνονται για να δείξουν την πρόθεση-, και μετά κοντινό στα ποτήρια την ώρα του "τσιν-τσιν".


Και όταν καψουρευτούμε, θα το ζούμε τόσο έντονα και θα κάνουμε κάμποσες τρέλες, αναγκαίες για την εποχή, με αποκορύφωμα το να φωνάζεις "Ζετεεεεεεεεμμμμμ" από τον πύργο του Eiffel με λίγο μεγαλύτερη χρονοκαθυστέρηση λόγω της μεταγλώττισης...


Ωραία δε θα 'ναι;

Τώρα που χειμώνιασε κι όλας...

Και έχω ανάγκη να αλλάξω παραστάσεις.

Και έχω και τάσεις φυγής...

...

Που καλύτερα από τη Γαλλία;

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Επόμενος Σταθμός Ντροπή... Next Station Ntropi...

Το Σάββατο κατέβηκα Πειραιά με τον ηλεκτρικό...
Radiohead - Exit Music


Όποτε χρησιμοποιώ τον ηλεκτρικό, συνήθως έχω τα ακουστικά στ' αφτιά και ένα βιβλίο στο χέρι... οπότε σπάνια ασχολούμαι με τους γύρω μου. Αλλά το mp3 είχε μείνει από μπαταρίες και βιβλίο δεν είχα πρόχειρο, οπότε ήμουν "υποχρεωμένος" να μετρήσω τα λεπτά της επιστροφής μου χαζεύοντας τον κόσμο και την πόλη απ' το παράθυρο...

Μπαίνω στο τρίτο βαγόνι απ' το τέλος... Δεν έχει πολύ κόσμο...
Στρίβω αμέσως δεξιά, και αρχίζω να σκανάρω το χώρο για να εντοπίσω τη θέση που θα καταλάβω... Το βλέμμα μου στρέφεται σε ένα τύπο.
Είναι μεγάλος σε ηλικία - γύρω στα 60. Το σώμα του είναι αρκετά αδυνατισμένο και φαίνεται ταλαιπωρημένο. Στο πρόσωπο του είναι εμφανή τα σημάδια του χρόνου, και ίσως κάποιες πιό βαθιές ρυτίδες με κάνουν να φαντάζομαι πως έχει ζήσει περισσότερες κακουχίες απ' όσες θα βίωνε υπό άλλες συνθήκες! Είναι μελαμψός και έχει πλούσια γκριζόμαυρα μαλλιά και γένια. Φοράει ένα κοντομάνικο κόκκινο T-shirt και παρατηρώ πως... το αριστερό του χέρι είναι κομμένο...!
Κομπιάζω λίγο... Κάνω πως δεν το είδα... Δε θέλω να με δει να τον κοιτάζω εκεί...
Δε θέλω καν να νιώσει πως τον κοιτάζω εκεί...

Προσπερνάω το κάθισμα του! Δε θέλω να κάτσω. Όχι επειδή έχει ... Όχι!
Σπάνια κάθομαι όποτε παίρνω τον ηλεκτρικό, και αυτό αν είμαι πολύ κουρασμένος.
Δεν είμαι τώρα! Προτιμώ να σταθώ όρθιος.

Στη θέση ακριβώς απέναντι του, κάθεται μια γυναίκα.
Είναι γύρω στα 55 και φοράει μια γκρίζα φούστα μέχρι το γόνατο και ένα κίτρινο μάλλινο μπλουζάκι. Είναι λίγο γεματούλα, και η μπλούζα της φαίνεται να τη στενεύει στα μπράτσα και στο στήθος. Κάθεται με τα πόδια κλειστά, και στα χέρια της κρατάει ένα λουλούδι και μια σακούλα Super Market. Στρέφω το βλέμμα μου στο πρόσωπο της. Ίσως να είναι νεότερη και να δείχνει μεγαλύτερη από την ηλικία της. Δε χαμογελάει... και κοιτάζει προς το παράθυρο -υποθέτω- μελαγχολικά...! Είναι άβαφτη και μοιάζει αρκετά κουρασμένη. Μια τούφα απ' τα μαλλιά της ακουμπάει στο μάγουλο της. Μία τούφα κιτρινόξανθη, σε βάση μελαχροινή. Έχει ξεφύγει από το μπλέ λαστιχάκι που συγκρατεί τα υπόλοιπα κιτρινόξανθα μαλλιά της.
Σκέφτομαι πως ίσως να έφυγε βιαστικά απ' το σπίτι και τα έδεσε έτσι πρόχειρα...

Γυρίζει και κάτι λέει στον άντρα με το κόκκινο t-shirt...

Γνωρίζονται! Δεν ακούω τι του λέει, αλλά της γνέφει θετικά και της χαμογελάει!

Επόμενος σταθμός Φάληρο...Next station Faliro...

Οι πόρτες ανοίγουν, και μπαίνει μέσα ένα ζευγαράκι, μια ηλικιωμένη κυρία και 3 κοπέλες. Δεν έχει άδειες θέσεις! Μόνο αυτές τις δυο δίπλα στον κατάκοπο άντρα και τη γυναίκα. Η ηλικιωμένη προχωράει στο βάθος. Το ίδιο και το ζευγάρι. Οι τρείς κοπέλες στέκονται απέναντι μου. Κοιτάζουν τον άντρα...
"Όχι, τόσο αδιάκριτα ρε κορίτσια... Έλεος... Μη σας δει να τον κοιτάτε έτσι"...

Συνεχίζουν να κοιτάζουν επίμονα. Τον κοιτάζουν λες και θα σηκωθεί και θα ζητήσει ελεημοσύνη... Θα είμαι ψεύτης αν πω πως κι εγώ δεν το σκέφτηκα όταν τον είδα...
...Αισθάνομαι άσχημα που τον κοιτάζουν έτσι επίμονα.

Λες και το κατάλαβε, σηκώνεται και κάθετε δίπλα στη γυναίκα με το λουλούδι και τα κιτρινόξανθα μαλλιά. Κοιτάζει γύρω του, κοιτάζει εμάς, όσους στεκόμαστε, σα να θέλει να μας δείξει ότι ελευθέρωσε το κάθισμα και είναι διαθέσιμο. Δεν αλλάζει κάτι στο τοπίο. Οι κοπέλες
κοιτάζουν αλλού.

Σκύβω χαμηλά το κεφάλι μου...

Ο ταλαιπωρημένος άντρας, σκύβει και κάτι λέει στη γυναίκα δίπλα του. Αυτή αρχίζει να γελάει. Γελάει δυνατά... και κάνει σα να τον σπρώχνει μακρυά της. Γελάει κι αυτός! Γελάει και την αγκαλιάζει!!!

Σκύβει και τη φιλάει.
Αυτή δείχνει να ντρέπεται... Όχι τον κόσμο... Αλλά, να... που τη φιλάει!
Τη σφίγγει στην αγκαλιά του και αυτή τον κοιτάζει βαθιά στα μάτια!
Την ξαναφιλάει... Η γυναίκα δείχνει να έχει αφεθεί. Δείχνει να έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά του. Δεν έχει το αριστερό του χέρι, κι όμως, την αγκαλιάζει σα να έχει 20 χέρια...
Κάτι της ψιθυρίζει πάλι. Κοκκινίζει και γελάει! Μυρίζει το λουλούδι που κρατάει. Τον ξαναφιλάει και γέρνει στον ώμο του. Της φιλάει τα μαλλιά και μένουν να κοιτάζουν έξω απ' το παράθυρο...

Πλέον δε φαίνονται ταλαιπωρημένοι και κουρασμένοι... Πλέον δε φαίνονται καν μεγάλοι! Έχουν γίνει 40, 35, 25... Έχουν γίνει νέοι και όμορφοι!!! Κάτι τους κάνει να λάμπουν...

Συνειδητοποιώ πως χαμογελάω. Τους ζηλέυω!!! Δείχνουν τόσο ευτυχισμένοι! Πιό ευτυχισμένοι από όλους στο βαγόνι. Ίσως και πιό ευτυχισμένοι από όλους στον κόσμο... Ο κόσμος τους ανήκει! Ο κόσμος, που συνεχίζει να μπαίνει και να βγαίνει από το βαγόνι σε κάθε στάση... Που τους κοιτάζει αδιάκριτα, κι όμως δεν πτοούνται...

Ναι! Έκανα λάθος... ο άντρας δε βλέπει την αδιακρισία στα βλέμματα των γύρω του. Δε βλέπει αν κοιτάζουν το κομμένο του χέρι. Άλλωστε δεν το χρειάζεται!!! Ότι χρειάζεται το έχει αγκαλιάσει με το δεξί του χέρι...

Νιώθω ντροπή. Απίστευτη ντροπή. Που τον κοίταξα καχύποπτα... Που τον λυπήθηκα... Που δεν κάθισα δίπλα του... Που τσαντίστηκα με όσους τον κοίταζαν στο χέρι... Που έκανα το ίδιο κι εγώ ούτως ή άλλως... Που φοβήθηκα... Που το μόνο που δεν παρατήρησα ήταν τα μάτια τους...

Επόμενος σταθμός Μοναστηράκι... Next station Monastiraki...

Εδώ κατεβαίνω... όχι απ' τη ντροπή μου!
(Αλλά θα μπορούσα!!!)

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε κάμποσες βδομάδες πριν...)

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Φάε κάτι... θα ρέψεις!!!

'Ντάξει....
Η δίαιτα είναι άτιμο πράγμα, έτσι;
Καλά... αν ανήκεις στην μειοψηφία των ανθρώπων που τρώνε τον άμπακο και δεν παίρνουν κιλό, τότε φύγε εδώ και τώρα... Σε μίσησα ήδη...
Αν όμως έχεις προσπαθήσει ποτέ να κάνεις δίαιτα, τότε με νιώθεις...

Κομμένα γλυκά, κομμένα τηγανιτά, κομμένο το ψωμί, κομμένος ο Μαμαλάκης (που παρεμπιπτόντως ακόμα και ρεβύθια με σος τσουκνίδας να φτιάξει, σε κάνει να το βλέπεις αμβροσία...), κομμένα τα ντελίβερι, κομμένα τα μεταμεσονύκτια γευματάκια, κομμένα όλα...

Αντιθέτως αποκτάς καινούρια φιλαράκια... το καρότο: γαμώ τα παιδιά, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και Β12, το αγγούρι: που τρως 1 και εκτός του ότι δροσίζεσαι, χορταίνεις κι όλας, και το μπρόκολο: μεγάλη αφασία, που αν το παραβράσεις μάλιστα, λιώνει για πάρτη σου...!

Και λένε πως δεν είναι δύσκολο να τα καταφέρεις...! Αρκεί να μη σκέφτεσαι ότι κάνεις δίαιτα (μάτια με ομόκεντρους κύκλους, βλέμμα υπνωτισμένο και σε ριπίτ η ατάκα "δεν πεινάω-ιδέα μου είναι..."), να τρως λίγο απ' όλα (γιατί αν το ράψεις τελείως, μετά τρως απλά ένα φυστίκι και παίρνεις κιλό...), και να τρως πάντα την ίδια ώρα ("Εεεεμμμ... συγγνώμη αφεντικό που διακόπτω το μίτινγκ, αλλά πρέπει να φάω το μπιφτέκι μου...")...

Έτσι, με λίγη θέληση, πολύ υπνωτισμό και χαλασμένη ζυγαριά, μπορείς "εύκολα" να χάσεις τα περιττά κιλά...
Το πρόβλημα όμως δεν είναι πάντα η πείνα...! Όπως πολύ σωστά είχε πει και η Ορθούλα από το Σαρβάιβορ, η πείνα παλεύεται... Οι άνθρωποι είναι το πρόβλημα...!
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν λέμε άνθρωποι, εννοούμε... τους αξιότιμους φίλους σου!!!

(κάπου εδώ φάε ένα τραγούδι στη μάπα - που δεν παχαίνει κι όλας...)
(Είναι λίγο άσχετο / αλλά αν αντικαταστήσεις τη λέξη "μιλάς" με τη λέξη "μασάς", ταιριάζει...χεχε)

Χάρις Αλεξίου - Οι φίλοι


Οι φίλοι που λες!!!
Οι οποίοι όσο ακόμα ζούσες τη φαγανή σου περίοδο και βγαίνατε για φαγητό, ήταν όλοι λιτοδίαιτοι και έτρωγαν κυρίως σαλάτες, και ήσουν ο μόνος που διάλεγες να φας ένα πλούσιο σε λιπαρά γεύμα. Μάλιστα, αν δεν ήθελες να σε κοιτάξουν σα να κατούρησες τα μάρμαρα του Παρθενώνα, έπρεπε να αφήσεις και την τελευταία μπουκιά (γραφικό;) που δηλώνει πως "Ουφ, κοίτα! Έσκασα - και δεν το έφαγα όλο...!Να-έχει μείνει κι όλας!Τι μικρό στομάχι που έχω;" με αποτέλεσμα να περνάς το υπόλοιπο της βραδιάς κοιτάζοντας τη μπουκιά σου - που είναι και η πιό περιποιημένη/τη φύλαγες για το τέλος -, και να πρέπει να βρεις τρόπο να τους αποσπάσεις την προσοχή ("Ααααα, κοίτα το ωραίο κινέζικο βαζάκι εκεί...!") για να τη μπουκωθείς δήθεν αδιάφορα...
(Μα να αφήσεις τη δύναμη σου;;;)


Και τώρα που αποφάσισες να κάνεις δίαιτα, έτυχε να ανακαλύψουν τα 50 καλύτερα εστιατόρια της πόλης και το Τοπ10 των καφετεριών που φτιάχνουν το τελειότερο σουφλέ σοκολάτας...!
Και τι να κάνεις; Να μην πας; Να μείνεις μέσα; ...
Θα πας!!! Και θα είσαι ο μόνος που θα παραγγείλει ανθρακούχο νερό ενώ όλοι οι άλλοι θα προτιμήσουν τις σπεσιαλιτέ και μετά θα φάνε και γλυκό!!!

Και θα είσαι κύριος, και αν σε κοιτάξουν με βλέμμα τύψεων, θα τους πεις "Όχι ρε... φάτε... δε με πειράζει καθόλου..."! Κι ας τους βλέπεις σαν πελώρια τηγανιτά μπούτια κοτόπουλου - όπως στα καρτούν - και θες να τους δαγκώσεις...

Και αν σου προσφέρουν μια μπουκιά, τότε κοιτώντας αλλού (για να μη φας και το πηρούνι), θα δηλώσεις πως "Ααααα, ευχαριστώ (ταπ στο στήθος), αλλά έχω ήδη φάει πριν έρθουμε..." (27 γραμμάρια μπρόκολο και 8 γραμμάρια τυρί, με τα ψίχουλα από 1 φέτα ψωμί...) "...και δεν πεινάω..."!!!

Και -φυσικά- επειδή θα είσαι ο μόνος που δε μασουλάει, θα είσαι αυτός που πρέπει να μιλάει, με το άγχος μην πει "Προχθές που πίτσα στη μπουκιά" (αντί για "προχθές που πήγα στη δουλειά") και με το άγχος μην πνιγείς από την σιαλόρροια σου...

Και επειδή είναι φίλοι σου και σε αγαπάνε (δεν το λέω ειρωνικά), όταν κάποια στιγμή είσαι στα όρια να τους βρίσεις, θα ακούσεις ένα:
"Πάντως, τσομπ, μμμμμμ, βο σου,ααααααατσόμπ, τσόμπ, όφαση και, μιάμι, φανεί, μμμμμφορά. Τι τσόμπ-τσόμπση!!!"
Που όμως αν συγκεντρωθείς προσεκτικά και το αποκωδικοποιήσεις, θα αποκρυπτογραφηθεί η φράση:
"Πάντως, μπράβο σου... Το έχεις πάρει απόφαση και έχει ήδη φανεί διαφορά. Τι αυτοσυγκράτηση!!!

Και εκεί καταλαβαίνεις τι σου είναι οι φίλοι!
Αυτές οι υπέροχα βλαμμένες φάτσες που βρίσκουν τους πιό ανορθόδοξους τρόπους να σου συμπαρασταθούν, και που μπορεί να είναι λίγο γουρούνια, αλλά τους αγαπάς και γι' αυτό περιορίζεσαι στο να απαντήσεις: "Έχεις σάλτσα στο πηγούνι σου...σκουπίσου...!"

Πάντως είναι λίγο άτιμο πράγμα η δίαιτα...!
Αλλά χρειάζεται θέληση...
Και να μη χρησιμοποιείς για δικαιολογία ότι τρως γιατί είσαι μέλος του Συλλόγου Κατά της Ανορεξίας των Μοντέλων - δοκιμασμένο...δεν πιάνει...
Αν είναι είναι να χρησιμοποιήσεις κάποια δικαιολογία, πες με δάκρυ στο μάτι ότι είσαι βουλιμικός... (απλά ξεχνάς να κάνεις εμετό...) - αυτό παραδόξως, πιάνει!!!
Και να μπαίνεις συχνά στο blog του Ethan, ώστε να πεισμώνεις και να σκέφτεσαι "Αν συνεχίσω έτσι, σε λίγο καιρό θα μπει και η δικιά μου φώτο στην επικαιρότητα της εβδομάδας!" :Ρ

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Πισογυρίσματα...

(πισογυρίσματα... κοίτα να δεις που τελικά κρύβω ένα Νοστράδαμο μέσα μου...)
(αυτό ήταν το δεύτερο ποστ μου... και ξαναγυρίζω σε αυτό...
(Μήπως τελικά έκανα τον κύκλο μου???)

"Too Gay or not Too Gay???"

Πέρα από τα εντατικά μαθήματα "σεξουαλικού προσανατολισμού και προσαρμογής σε μία straight κοινωνία" που χρειάζεται να κάνεις κάποια στιγμή στη ζωή σου, και αφού καταφέρεις στις τελικές εξετάσεις να πιάσεις κάτι παραπάνω απ' τη βάση..., αργότερα υποχρεώνεσαι να κάνεις και μεταπτυχιακό, με τίτλο "προσαρμογή στην gay μικροκοινωνία"...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Πανεπιστήμιο: Ζωή
Όνομα
: Apsoy

Τμήμα
: Ομοφυλοφίλων

Σχολή:
Σεξουαλικός προσανατολισμός & Προσαρμογή στην Straight Κοινωνία"



ΠΡΩΤΟ ΕΤΟΣ (ή αλλιώς "διαπίστωση")
Ο Κωστάκης και ο Ανδρέας, "χαίρονται" να βλέπουν τη Μαστροκώστα να κάνει διατάσεις στο "Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό"... Εσύ αγνοείς τη Μαστροκώστα, αλλά "χαίρεσαι" να βλέπεις "χαρούμενους" τον Κωστάκη και τον Ανδρέα!
(Πολύ χαρά, ε???)

ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΤΟΣ (ή αλλιώς "Κατάρες
...")
Γουστάρεις το Νίκο που γουστάρει την Άννα που τα έχει με το Γιώργο...! Η Άννα χωρίζει το Γιώργο, ο Νίκος τα φτιάχνει με την Άννα, κι εσύ καταλλήγεις να σκουπίζεις (κρυφά) ένα δάκρυ, και να προσεύχεσε να ξυπνήσεις την επομένη straight...


ΤΡΙΤΟ ΕΤΟΣ (ή αλλιώς "Πισογυρίσ
ματα")
Γουστάρεις τον Αντώνη, αλλά τα φτιάχνεις με την Κατερίνα... Όταν κάνει sex o Αντώνης με την κοπέλα του, κάνεις κι εσύ με την Κατερίνα...


ΤΕΤΑΡΤΟ ΕΤΟΣ (ή αλλιώς "Αποδοχή")

- "Φίλε? ξέρεις? εμμμ.....είμαι....εεεεε.
....ομφλφλς..." (ένταση φωνής: 3/5)
- "Τι?"

- "Ξέρεις μωρε... είμαι.... ομοφυ-γκουχου" (ένταση φωνής: 1/5)

- "Τι λες ρε φίλε? δε σε ακούω???"

- "Είμαι ομοφυλόφιλος" (ένταση φωνής 5/5 που στην τελευταία συλλαβή έχει κάνει fade out στο 0/5)

- "Α....."


ΠΕΜΠΤΟ ΕΤΟΣ - το έτος του φοιτητή (ή αλλιώς "Αναζήτηση...")
Δίνεις πανελλήνιες. Εύχεσαι να περάσεις στην πρώτη σου επιλογή, αλλά στη Θεσσαλονίκη. Περνάς στην πέμπτη σου επιλογή, αλλά Αθήνα... Ας έχει... Υπάρχει και το mirc... Γνωρίζεις κόσμο... στο τρίτο ραντεβού που κανονίζεις, αποφασίζεις και να πας..., δεν έχεις τι να πεις, το sex κρατάει 3 λεπτά, γυρίζεις σπίτι και νιώθεις πως το ξέρουν όλοι. Κοιμάσαι χάλια... ξυπνάς καλά! Νέα μέρα, νέα διάθεση...


ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ (ή αλλιώς "Που είναι ου Βάγκνερ που είναι ου Πουτσίνι? Που έχουν πάει ούλοι εκείνοι?")


Πλέον έχεις ανακαλύψει αρχικά το dating club, έπειτα το parea, και τελικά το gaydar...

Γράφεσαι, και βάζεις μια φωτογραφία σου σε invert colour.... Στέλνεις 2 μηνύματα, λαμβάνεις 3...

Χαζέυεις profile, κοιτάς φάτσες, διαβάζεις about them... Τυχαία βλέπεις και μια φωτογραφία με ένα πέος σε στύση... μάλιστα σκύβεις προς την οθόνη και το κοιτάς προσεκτικά... γουόου...

Λίγους μήνες μετά έχεις γνωρίσει αρκετούς, έχεις διαολοστείλει τους περισσότερους, έχεις πάει με κάποιους, έχεις καψουρευτεί ελάχιστου
ς.
Κάποιος σου έχει"σφυρίξει πως έχεις κάνει μαλακία και πως μπορεί να δει τη φάτσα σου ούτως ή άλλως, αφού το "invert" μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε ξε-invert... Αγχώνεσαι για 2 μέρες... την τρίτη το έχεις ξεπεράσει!!!


Βγαίνεις πιό συχνά, μπαίνεις στο dar πιό αραιά... όποτε λαμβάνεις μήνυμα από πέη που σου δίνουν κινητό, το κάνεις delete...


ΔΕΛΤΙΟ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗ APSOY
ΤΙΤΛΟΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: "Προσαρμογή στη Gay Μικροκοινωνία"


ΠΡΩΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ (ή αλλιώς "Αποπροσανατολισμός")

Αποπροσανατολίζεσαι, αφού όποιος gay γνωρίζεις έχει πάει με τους 300 (και τον Λεωνίδα), έχει διαπιστώσει πως είναι Gay από τα 4 του και η πρώτη του φορά ήταν στα 12 του.
Κοιτάς το πάτωμα με τύψεις ότανπαραδέχεσαι πως έχεις πάει με γυναίκα, αφού έχεις κουραστεί να βλέπεις τον άλλο να γουρλώνει τα μάτια λες και του έχεις πει ότι τρως σκατά...

ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΞΑΜΗΝΟ (ή αλλιώς "Απόρριψη")

Νιώθεις πλέον ότι δεν σε παίζουνε αφού έχεις πάει συνολικά με όσους ένας μέσος gay έχει ξεπετάξει σε έναν Αύγουστο, σε δείχνουνε επειδή τόλμησες να ξεστομίσεις πως "Γαμάτη η Μύκονος - δε λέω, αλλά προτιμώ τη Σαντορίνη..." και παρεξηγιούνται αν τους πεις "Μη με λες χρυσή μου / μου κάνει πολύ κατινίστικο", λέγοντας σου "Μμμμμμμμμμ...σιγά μωρή με σε θίξαμε... άντε γαμήσου παλιοκρυφή...".

Το κερασάκι στην τούρτα είναι όταν πας σε αποκριάτικο πάρτυ gay φίλου σου, και ξεχωρίζεις σαν τη μύγα μες στο evian, αφού ντύθηκες Elvis και όχι Marilyn...


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑ ΕΥΡΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

Τελικά που ανήκω??? Είμαι ή δεν είμαι gay? Γιατί αν gay σημαίνει να σε έλκουν ερωτικά οι άντρες, το 'χω... Αν όμως gay σημαίνει να φοράς φτερά και ρόμπες σπίτι σου, να λατρεύεις την Streisand, να έχεις πάει με τριψήφιο αριθμό αντρών (μέχρι τα 25) και να αναγνώρισες ότι προτιμάς τα πουλερικά από τα ψαρικά στα 5 σου... τότε μάλλον δεν είμαι!

Αλλά ας μου πει κάποιος που ανήκω, να ξέρω κι εγώ προς τα που να πάω...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Είδα φως και...βγήκα!

Οκ... πάει κι αυτό!
Επίσημα η παρέα μου έχει ένα γκέι φίλο!!! (εμένα ντε...)

Ω, ναι! Επίσημα το ξέρουν όλοι οι καλοί μου φίλοι!!!

Τώρα περιμένουμε αντιδράσεις...

(τικ, τακ, τικ, τακ...)


Ελπίζω να μην περιμένουν να τους κάνω ντραγκ σόου τις απόκριες ή να με φωνάζουν όποτε πάνε για ψώνια ως τον στυλίστα τους...!!!

Ήταν να μην πάρω φόρα...

Ξέρει κανείς που μπορώ να το τυπώσω σε μπλουζάκια;

ή να το γράψω σε κούπες; Πλησιάζει και Θενκς Γκίβινγκ... Θα έχω τόσα δώρα να κάνω...


Ααααααααααααααααααααααααααααααααααααχ!!! (αναστεναγμός!)


Και επειδή δε νοείται ποστ χωρίς τραγούδι!!!

Ορίστε ένα πολύ-πολύ-πολύ αγαπημένο
μέσω γιουτιούμπι, αφού και το βίντεο κλίπ είμαι εξίσου αγαπημένο!!!
Αιμ κρουσιφάιντ... το ξερες;

"Ααααααααααααααααααααααααααααααααααααχ", είπα;
Ξαναλέω...


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Καλό Μήνααααααα!!!


Θυμάσαι τον Δαμιανό;

Κάαααααααμποσα χρόνια πριν, σε μια συχνότητα -που δεν παίζει με τίποτα να θυμηθώ τώρα- στο
ραδιόφωνο, είχε εκπομπή ο Δαμιανός! Έπαιρνε κόσμος να πει τα προβλήματα του, να ζητήσει γκομενοσυμβουλές, να αφιερώσει τραγούδια στις παρέες του κ.ο.κ
Μάλιστα, η εκπομπή αυτή ήταν αργά το βράδυ, και θυμάμαι που χωνόμουν στο κρεβάτι μου, έκανα πως
κοιμόμουν και με σβηστά τα φώτα έβαζα κρυφά τα ακουστικά από το walkman μου και άκουγα μέχρι το τέλος την εκπομπή κι ας είχα σχολείο την επομένη.
Kάμποσοι συμματητές άκουγαν φανατικά την ίδια εκπομπή και την επομένη είχαμε θέμα στο σχολείο και
σχολιάζαμε ποιός πήρε, τι είπε, τι απάντησε ο Δαμιανος κ.ο.κ

Ε, λοιπόν, τότε ήταν η πρώτη φορά που μου καρφώθηκε στο μυαλό να γίνω παραγωγός ραδιοφώνου!

Ναι! Τόσο πολύ είχα πορωθεί, που -θα γίνω ρόμπα τώρα-, μαγνητοφωνούσα με τη βοήθεια των
ξαδερφών μου εκπομπές στο ραδιόφωνο... Ξέρεις... με δήθεν τηλεφωνήματα, με δήθεν προβλήματα, με αφιερώσεις, κ.ο.κ
(ναι, είμαι ψώνιο - αλλά να μείνει μεταξύ μας σε παρακαλώ...)!!!


Μάλλον μου έχει μείνει απωθημένο το συγκεκριμένο - το να γίνω παραγωγός ραδιοφώνου - και μέσω του
blog μου, βρήκα τώρα την ευκαιρία να ξεδώσω...

Πως; Μα, με μια σπέσιαλ ραδιοφωνική εκπομπή γραπτού λόγου, με σπέσιαλ αφιερωμένα τραγουδάκια
(για όλους εσάς τους τυχερούς που έχετε ήχο στον υπολογιστή σας :Ρ)...
Και επειδή ο χρόνος μας είναι περιορισμένος (πάντα ήθελα να το πω αυτό!!!), σήμερα θα προλάβουμε
να αφιερώσουμε σε ορισμένους μόνο φίλους ...ακροατές αλλά θα υπάρξουν κι άλλες εκπομπές στη συνέχεια, και όλοι θα ακούσετε την αφιέρωση σας...

Και το επόμενο τραγουδάκι είναι αφιερωμένο...

...στον Wrong Guy και τον Φάτσα του...! Με την ευχή να είναι πάντα χάπι! :)
Ελευθερία Αρβανιτάκη - Κύμα το κύμα

...στην Ορεστάκο μου! Αν δεν έβαζα αυτό θα έβαζα το Nobody's Wife (ροκάκι :Ρ), αλλά τελικά κατέληξα σε αυτό, για τον τελευταίο στίχο του..."και σκοτώνομαι..." :)
Φοίβος Δεληβοριάς - Εκείνη

...στο Βελοθάκι (με "θ") :). Δεν είναι Σεζάρια, αλλά είναι όμορφο, ευρωπαϊκό και πολύ αισθησιακό...
Pink Martini - Aspeta mi

...στον George... Ένα ήρεμο, ταξιδιάρικο κομματάκι με τη Nelly Furtado που ξέρω πως είναι φαν και που μου θυμίζει "αποδράσεις"...! :)
Nelly Furtado ft Michael Buble - Quando

... στον Ethan... ένα φρέσκο, χαρούμενο, όμορφο τραγούδι!!!
Maroon 5 - Wake up call

... στον Gsus, ένα ολ τάιμ κλάσικ αγαπημένο τραγούδι, χορευτικό και ακούγεται και συχνά στο F...! Αν δεν έβαζα αυτό θα έβαζα κάτι από Βήτα...
Blur - Boys & Girls

... στον BigDj, ένα λατρεμένο νάιντιζ τραγουδάκι, που το έχω συνδιάσει με ντιτζέιδες... δεν ξέρω γιατί!!! :Ρ
White Town - Your Woman

... στη Moody, ...massive attack, απλά και χωρίς επιπλέον κόμεντς!!! (χρειάζονται?)
Massive Attack - TearDrop

... στο Νεβεράκο, θα έβαζα A*Teens, αλλά θα μου έκοβε την Καλημέρα... Και συνεπώς περιορίζομαι σε ένα ποπ τραγουδάκι που ομολογουμένως αρέσει και σε μένα και έχω μια υποψία πως θα αρέσει και σ' αυτόν...ε?.... :***
Sixpence non the richer - Kiss me

... στον GoodAsYou, δυσκολεύτηκα... τι να διαλέξω...χμμμ.... χμμμμμμμμμμμμμμ.... χρόνια πολλά!!! ;)
Madonna - Xstatic Process

... στον Περ-, γιατί... δεν ξέρω γιατί... στο ταίριαξα τώρα... πάπαλα!
Mark Lanegan - Carnival

και λαστ μπατ ΝΟΤ λιστ,
...στον Προβατάκο... το πιό σέξι, κεφάτο, ξεσηκωτικό και λατρεμένο τραγούδι της εποχής!!! (ποιάς εποχής; Κάθε εποχής...!!!)
Π & Μ.Α. - Μono esi...


...
Δατς ολ φορ νάου!!!
Δεχόμαστε και παραγγελίες... Δεχόμαστε και παράπονα... Δεχόμαστε και αλλαγές ;)

Καλό μήνααααααααα!!!