Φύσα με πάλι - φύσα μεεεε, αγκάλιασε μεεεεεε

Flash back...

Τέλη Σεπτέμβρη του 199*. Αρχές σχολικής χρονιάς. Πλέον πάω Α' Λυκείου. Είμαι 14,5. Είμαι στο προαύλιο του νέου μου σχολείου. Είμαι στον κόσμο μου. Είμαι σε ένα πεζούλι. Είμαι μόνος. Είμαι αλλού.

(Ανοίγει παρένθεση...)
Όταν τελείωσα το γυμνάσιο, μετακομίσαμε. Όχι κάπου μακρυά. Στο ίδιο προάστιο, αλλά σε άλλη οδό. Τότε με είχε πειράξει πολύ.
Στην προσπάθεια μου να ξεκολλήσω τα πόστερ που διακοσμούσαν το δωμάτιο μου, σκίστηκαν...
Φρικτή απώλεια που συνοδεύτηκε από κλάμμα.
Όταν έφτασα στο νέο μου δωμάτιο, διαπίστωσα πως είχα χάσει κάποια cd μου...
Τραγική απώλεια που συνοδεύτηκε από φωνές και ένα ΣΜΠΑΑΑΑΑΜ της πόρτας.
Όταν πήγα στο νέο μου σχολείο, διαπίστωσα πως δεν είχα γνωστούς και φίλους...
Μοναδική απώλεια που συνοδεύτηκε από πολυήμερη εκδρομή στον κόσμο μου.
(Κλείνει η παρένθεση)

Εκεί είμαι. Σχεδόν με βλέπω! Ένα σκατό, καθισμένο σε ένα πεζούλι, αφού ήμουν αρκετά ντροπαλός για να ενταχθώ στις έτοιμες παρέες. Και αρκετά συνειδητοποιημένος για να έχω "καψουρευτεί εξ αποστάσεως" ένα δευτεράκι (σ.σ. μαθητή Β' Λυκείου) που είναι καραγκομενάκι!
Έιναι καστανός, έχει γαμώ τα σωματάκια, έχει την τύχη με το μέρος του, έχει σελήνη στο Ζυγό και τον έβδομο οίκο του στην Αφροδίτη (???) , έχει βγάλει τη μπλούζα του, και έχει τη μπάλα στα χέρια (παίζει μπάσκετ μαζί με κάτι άλλα δευτεράκια).
Και σε απόσταση 2 μέτρων από εκείνον, κάθομαι εγώ, δήθεν κοιτάζω το μπάσκετ, και στην πραγματικότητα σκέφτομαι ότι τα έχει όλα...

Εεεεμμμ....τουλάχιστον, έτσι νόμιζα!
Έλα όμως που απέκτησε και κάτι που δεν το είχα υπολογίσει ούτε εγώ, ούτε αυτός???
Ένα σκουπιδάκι στο μάτι!!!!!!!!!!!!!!!

Πετάει τη μπάλα, γραπώνει το κεφάλι του και αρχίζει να τρίβει το μάτι του. Κοιτάζει δεξιά, κοιτάζει αριστερά... τρέχει προς το μέρος μου, με πιάνει από τον ώμο και σε απόσταση 5 εκατοστών έχει φέρει το πρόσωπο του μπροστά στο δικό μου και μου φωνάζει:

"ΦΥΣΑ, ΦΥΣΑ ME ΛΙΓΟ..."

Κάπου εδώ, πατάω pause! Ok, τώρα, θα αρχίσω την περίγραφη σε πολύυυυ πολύυυυ αργή κίνηση, αφού τα ακόλουθα συνέβησαν μέσα σε 1-2 δευτερόλεπτα!!!

Έκπληκτος, προσπαθώ να συνδειτοποιήσω τι έχει συμβεί και έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση! Το πάω άλλη μια να το συνειδτοποιήσω: Το χέρι του είναι στον ώμο μου και έχει φέρει το πρόσωπο του μπροστά στο δικό μου... το πρόσωπο του... Τι όμορφο πρόσωπο! Αγγελικό...! Και είναι εδώ... λίγα εκατοστά από το δικό μου... Ανασαίνει λαχανιασμένος μπροστά μου... στο πρόσωπο μου...! Δεν κρατιέμαι, βάζω το χέρι μου στο σβέρκο του... Τον κοιτάζω στα χείλη... Με κοιτάζει στα μάτια... Αρχίζουμε και φιλιόμαστε!!! Δε θέλω να τελειώσει... Φιλιόμαστε... απίστευτο μου φαίνεται!!!

Καλό??? Εεεεε??? (χαμόγελο μέχρι τα αφτιά)!!!
Και ναι, όλο αυτό συνέβει μόνο σε 1-2 δευτρόλεπτα... Τόση ώρα πέρασε, ώστε να επανέλθω στην πραγματικότητα από τη φωνή του:
"ΦΥΣΑ, ΦΥΣΑ ME ΛΙΓΟ..."

Φύσηξα! Καθάρισε το μάτι του, μου έκανε το γνωστό "ταπ" στον ώμο, έριξε κι ένα χαμόγελαστό " ' στώ φίλε", και πήγε να συνεχίσει το μπασκετάκι του!!!

Όσο για μένα, πλέον είχα ξεχάσει και τα πόστερ και τα cd... Είχα δει με άλλο....μάτι αυτό το σχολείο!

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι...
Πόσο διαφορετικά θα εξελίσσονταν τα πράγματα αν ήμουν στην μαθητής στην Αγγλία:
He would come to me and say:
""BLOW, BLOW ME A LITTLE"...!
:))))))))

Υ.Γ. (Αφιερωμένο στο σκουπιδάκι... )