Στριπτίζ

Στέκομαι μπροστά στον καθρέφη μου.
Είναι ολόσωμος. Κοιτάζομαι! Από πάνω μέχρι κάτω...!
Εγώ είμαι αυτός;
Εγώ είμαι αυτός! (χωρίς ερωτηματικό)...
Κοίτα να δεις... στέκομαι απέναντι μου!!!

Κάνω ότι τραβάω όπλο. Γελάω! ...μόνο εγώ..!
"Πότε θα ωριμάσεις;" με ρωτάει...
"Εεε;..."... τον κοιτάω με απορία...!
"Ναι ρε βλήμα! Σε σένα μιλάω... εικοσιτόσο έγινες ρε... το έχεις συνειδητοποιήσει;"
Πάω να αντιμιλήσω... με διακόπτει...
"Σκάσε! Εγώ μιλάω τώρα! Σε έχω δει άπειρες φορές να στρώνεις το μαλλί σου, να διαπιστώνεις πως χρειάζεσαι ξύρισμα, να σκαλίζεις κάποιο σπυράκι, να τσεκάρεις την οδοντοστοιχεία σου ή αν σου κάνει ωραίο κώλο το τζιν που φοράς... Ακόμα και να παίρνεις πόζες να δεις ποιό είναι το ωραίο προφίλ σου...!"
(με ξεφτύλισε ο πούστης...)
"Ναι ρε! Πούστης! Έχεις κανένα πρόβλημα; Έλα να το λύσουμε! Τώρα! Εδώ! Θα λογαριαστούμε οι δυό μας! Επιτέλους: Αποκαλύψου... Ρόλος μου δεν είναι να σου λέω αν υπάρχει ομορφότερη χιονάτη από σένα... Ρόλος μου είναι να σου δείχνω ποιός πραγματικά είσαι...! Ποιός πραγματικά είσαι ρε;.."
Σκύβω το κεφάλι... κάνω να δικαιολογηθώ...
"Σκάσε είπα! Σκάσε και γδύσου...".

Υπακούω! Από το γιακά, τραβάω τη μπλούζα μου και γλυστράει πάνω από το κεφάλι μου...! Ισιώνω το μαλλί μου που ανακατεύτηκε...
"Πω...πω... πως έχω γίνει έτσι; Που είναι οι φέτες; Καταραμένη πανακότα..."
Αρχίζω να ρίχνω σφαλιαρίδια στην κοιλιά μου. Γυρίζω και προφιλ... Ρουφάω λίγο. Ξε-ρουφάω... Από αύριο γυμναστήριο...
Με κοιτάζει... Όχι! Δε με κοιτάζει! Με καταδικάζει...
Σκύβω πάλι το κεφάλι... και βήχω ένα "σόρυ" μέσα απ' τα δόντια...
"Σε ακούω". Με καρφώνει... στα μάτια... πέρα από τα μάτια... στο μυαλό... πως το κάνει;...

Ημίγυμνος:
Έχω ερωτευτεί. Αλλά μόνο σκιές! Μόνο από μακριά. Όχι από κοντά. Κι όμως έχω νιώσει τον πόνο του έρωτα. Ή τον πόνο του να είσαι μόνος... Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν έχει διαφορά. Όταν μας απορρίπτει κάποιος τι μας πονάει; Η απόρριψη ή το ότι θα μείνουμε μόνοι; Θίγεται ο εγωϊσμός μας ή κρυώνουμε όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι και δεν υπάρχει κάποιος να μας αγκαλιάσει;
... Έχω ερωτευτεί... ή δεν έχω; Είχα πάντως σχέση! Χρόνια κράτησε. Τέσσερα ολόκληρα. Ολόκληρα για εκείνη. Ολόκληρα και για τους γονείς. Και για τους φίλους και τους γνωστούς. Μισά για μένα. Μισή αγάπη, μισή αλήθεια, μισή ζωή...
Ντρέπομαι...

"Συνέχισε...! Μη σταματάς..."
Ξεκουμπώνω το παντελόνι μου. Το κατεβάζω μέχρι τον αστράγαλο. Αρχίζω να το πατάω για να ελευθερώσω τα πόδια μου από τις χειροπέδες που με έχουν εγκλωβίσει και δε μπορώ να περπατήσω. Δεν το σηκώνω...το αφήνω εκεί...! Παραμένω με το κεφάλι χαμηλά...
"Κοιτάξου"! (προστακτική)
Κοιτάζομαι... Και βλέπω μοναχά την παρουσία μου. Σε κοιτάζω στα μάτια και δεν αμφιβάλω
πως όλη η ουσία είναι εκεί, στη σημασία που δίνεις στα πάντα εσύ (λέει ένας φίλος...).

Γυμνός:
Λέω ψέμματα! Πολλά ψέμματα! Στην οικογένεια μου, τους φίλους μου, εμένα τον ίδιο. Για το τι θέλω πραγματικά, τι ονειρεύομαι, τι αγαπώ... ακόμα και για τη διάθεση μου...! Γιατί αν τους πω την αλήθεια, θα προσπαθήσουν να με παρηγορήσουν... Και θα αισθανθώ χειρότερα... Γιατί τους έχω πει ψέμματα... !
Ντρέπομαι... Ντρέπομαι αλήθεια...

"Μη σταματάς... "
Κοιτάζομαι! Δε δείχνει καμία κατανόηση; ...
Δε μπορώ να με κοιτάζει...
Κλωτσάω το παντελόνι που βρίσκεται ακόμα στα πόδια μου. Και κατεβάζω το εσώρουχο μου... Όχι αργά. Κανονικά! Σα να είμαι για εξετάσεις στον ιατρό. Σα να μπαίνω για μπάνιο. Μηχανικά...
Σηκώνω πρώτα το δεξί και ύστερα το αριστερό μου πόδι... Το πετάω λίγο πιό πέρα...
Βάζω τα χέρια μου για να κρύψω τη γύμνια μου. Κοιτάζομαι...
Εγώ είμαι αυτός. Δεν έχω διάθεση πλέον για χαβαλέ...
Δεν έχω καν διάθεση... κάπου χάθηκε στο δωμάτιο. Σε ένα δωμάτιο με κλειστή πόρτα και μπαλκονόπορτα...
Κάπου εδώ θα είναι, δε μπορεί να εξανεμίστηκε... Την ψάχνω... μάταια...
"Σε ακούω", διακόπτει τις σκέψεις μου...

Τσιτσίδι:
Τρέμω! Όχι από το κρύο... Από το φόβο. Για τις αποφάσεις μου, για τη ζωή μου που δεν έχω ακόμα ζήσει. Για τις επιλογές μου. Για τις επιλογές της φύσης μου - που δε με ρώτησε αν θέλω να είμαι εδώ και να είμαι όσα είμαι...! Φοβάμαι για το τίμημα... Φοβάμαι για τη νύχτα! Η νύχτα! Όνομα ουσιαστικό. Γένους θηλυκού. Ενικός αριθμός...! Πληθυντικός αριθμός; οι νύχτες... Οι νύχτες από δω και πέρα...
Φοβάμαι σου λεω...! Θέλω να ξέρω πως εσύ τουλάχιστον είσαι με το μέρος μου... είσαι;...

Δε μου μιλάει. Δεν είναι κανείς στο δωμάτιο. Απλά ένας καθρέφτης. Που καθρεφτίζει έναν γυμνό άντρα. Που προσπαθεί να κρύψει τη γύμνια του. Με τον πιό ανορθόδοξο τρόπο...
Μένοντας γυμνός...


Πόσο θα ήθελα να βάλω άλλο τραγούδι!
Αλλά δε με αφήνουν οι στίχοι του! Α, και οι "θείες φωνές"...