Μοναξιά μου όλα... Μοναξιά μου τίποτα!

Κάθομαι με τη μοναξιά μου στο σαλόνι και βλέπω τηλεόραση!
Έχω φτιάξει και ένα σάντουιτς, το οποίο απολαμβάνω κάνοντας ζάπινγκ...

"Δε θέλω άλλο... έχει μείνει λίγο, το θες"; τη ρώτησα!
"Όχι μωρέ, σου τρώω τα νιάτα τώρα και έχω ήδη φουσκώσει...!!!"

Θράσσος!!! Τι να κάνω; Θέλω να τη βρίσω και να την καταραστώ, αλλά ξέρω ότι έχω βάλει κι εγώ το χεράκι μου που μου έχει κατσικωθεί τόσο καιρό. Έπρεπε τότε που είχα την ευκαιρία να της κλείσω την πόρτα στη μούρη... Ήθελα την ελευθερία μου...! Τα λάθη πληρώνονται!
Λούσου τα μαλάκα τώρα. (σκέφτομαι).

"Τουλάχιστον, και εάν έχεις την ευγενή καλωσύνη, θα μπορούσες παρακαλώ, φανταστική μοναξιά μου να μου φέρεις ένα ποτηράκι νερό?" (ότι δεν μπορείς να αποφύγεις, χρησιμοποίησε το... σκέφτομαι).
"Όχι. Να το φέρεις ΜΟΝΟΣ σου!"
"...Καλά...".

Αφού ήπια το νερό μου, στήθηκα απέναντι της στο γωνιακό καναπέ, λες και είμαστε στο πανελ της Oprah... Πήρα στυλό και χαρτί και ξεκίνησα τις ερωτήσεις.

Τι θες; Απ τη ζωή μου; Απ τις ζωές των ανθρώπων γενικότερα;

Εγώ; Τίποτα. Για την ακρίβεια σας βαριέμαι και αφόρητα. Αλλά δε μου πάει η καρδιά να σας εγκαταλείψω. Αν δεν έχετε κανένα, τουλάχιστον να μείνετε μόνοι...

Παρηγοριά στον άρρωστο δηλαδή, ε;

Παρηγοριά. Όπως το είπες. Να το διευκρινήσουμε αυτό. Όχι, γιατί πολλές φήμες κυκλοφορούν ότι εγώ αρρωσταίνω τους ανθρώπους. Όλα κι όλα. Εγώ τους παρηγορώ. Κάτι σα νοσοκόμα ένα πράγμα...

Το ξέρεις ότι είσαι η πιό διάσημη ανασφάλεια σε όλο τον κόσμο;

Αχάριστοι! Αυτό είστε. Αν δε με θέλετε ρε, να με διώξετε. Αλλά όχι με λόγια. Με πράξεις...

Δηλαδή; Πως το εννοείς αυτό;

Τι θες να χάσω τη δουλειά μου; Εμένα δε με συμφέρει να στα λέω αυτά...
το ξανασκέφτεται...
Καλά. Επειδή έχω βαρεθεί τη μάπα σου τόσο καιρό και επειδή είμαι και σίγουρη πως στο βρόντο θα πάνε, χαλάλι. Θα σου πω!

Μου κάνει νόημα να πλησιάσω σα να θέλει να μου ψιθυρίσει κάτι.
ΠΑΦ. Μου ρίχνει μια μπούφλα στο κεφάλι.
"Έεεεειιιιι.... τι κάνεις;;;
"Προσπαθώ να δω αν έχει κάτι μέσα. Να τι κάνω.
Καλά σε είχε πει ο Neverlandean ξανθό. Δε σου κόβει καθόλου;
Ποιό είναι το αντίθετο μου ρε; το μαύρο; το πάνω; το μπροστά;"
...Δεν το πιασα...
"Το μαζί είναι ρε τούβλο! Το μαζί!!!
Άρα, πότε δεν υπάρχω; Όταν είσαι μαζί με κάποιον."

Χέσε μας ρε μοναξιά. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί κάποιος για να είσαι ΜΑΖΙ του;

Καλά είπα ότι θα πάνε στο βρόντο!!!
Ρε, έχεις ιδέα πόσοι είναι εκεί έξω και με περιμένουν; Χίλια κομμάτια έχω γίνει για να είστε μόνοι σας... Δύσκολο το κάνετε εσείς. Που κρύβεστε πίσω από το δάχτυλο σας. Που δεν τολμάτε να κάνετε μια σχέση. Που το παίζετε και γαμιάδες. Που ο ένας σας βρωμάει κι ο άλλος σας ξινίζει! Όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχετε. Ου να μη σας πάρει και να σας σηκώσει! Για να ανοίξετε λίγο την καρδιά σας και να αγκαλιάσετε έναν άνθρωπο ρε, κάνετε βουντού και τάματα... Τι περιμένετε; Όλοι με κατεβασμένα ρολλά; Τον κλειδαρά;;; Εσείς κρατάτε το κλειδί ρεεεεεε! Ξυπνάτεεεεε!

Το σκέφτομαι.
Έχει δίκιο.
Τελικά πράγματι όταν μένεις μαζί της ανακαλύψεις ένα σωρό πράγματα για τον εαυτό σου. Εγώ ανακάλυψα πως είμαι βλάκας...Ως εδώ λοιπόν!!! Αρκετά!

"Εεεε... να σου πω... το συνεχίζουμε κάποια άλλη στιγμή! Έχω ανάγκη να φύγω λίγο... δηλαδή να φύγεις εσύ... χωρίς παρεξήγηση, ε;;;

Το διαλύσαμε χωρίς πολλά-πολλά.
Της ευχήθηκα να μην ξαναπατήσει το πόδι της εδωπέρα.
Ανταπέδωσε, λέγοντας μου πως δε θέλει να ξαναδεί τη μάπα μου.

Το παρακάτω - βαρύ κι ασήκωτο - τραγουδάκι αφιερωμένο!
Από μένα στη μοναξιά μου...
Ή από τη μοναξιά μου σε μένα...;;;
Μπερδεύτηκα τώρα...!!! Μήπως φταίνε οι στίχοι;;; Άκου...Άκου...

Get this widget | Share | Track details