Πέμπτη 12 Ιουλίου 2007

Γκιβ γιορσέλφ α κόφι-μπρέικ!!!

Έχοντας περάσει κάποιες βδομάδες διαβάσματος, και έχοντας διαπιστώσει πως οι 4 τοίχοι (καλά, δεν είναι 4, αλλά έτσι λέει ο λόγος - άρα κι εγώ) δε με χωράνε στο σπίτι μου, έψαχνα τρόπους να την κοπανήσω για να διαβάσω κάπου αλλού...

Δοκίμασα να πάω στον Υμηττό. Κάτι κατάφερα!

(είδα και λάιβ ντοκυμαντέρ: πως αναπαράγονται οι χελώνες... / και μάλιστα σε απόσταση 1 μέτρου
από μένα - μάλλον το γουστάρανε να τις παρακολοουθεί κάποιος, δεν εξηγείται διαφορετικά...)

Δοκίμασα να πάρω τα βιβλία μου και να πάω να ρίξω και καμιά βουτιά.

Χρωματάκι πέτυχα... διάβασμα όχι...


Δοκίμασα να πάω μέχρι και σε κάποιο ήρεμο καφέ...
Εκεί κατάφερα περισσότερα απ' όσα υπολόγιζα...

Καταρχάς - ναι - πήγα μόνος! Και όχ
ι 2 ή 3 φορές. Κάμποσες! Σε ένα συνοικιακό ήρεμο καφέ στην περιοχή μου!!! Με μάθανε και τα κορίτσια που σερβίρουν και με ρωτούσανε για την πρόοδο μου...

Ναι λοιπόν! Πήγαινα για καφέ μόνος μου!

Λυπηρό; Μίζερο; Χαζό; Ίσως...

Αλλά μου άρεσε... και κλείνοντας τον κύκλο της εξεταστικής μου, νομίζω πως θα μου λείψει λίγο αυτό!!! (αυτό και που δεν ξέρω να σφυρίζω... τι εννοώ; Πάτα play...)



Και καθόμουν στο γωνιακό μου τραπεζάκι, έπαιρνα τον καφεδάκο μου, είχα κρυμμένο και το mp3 μου παραδίπλα (για το απαραίτητο μουσικό διάλειμμα τσιγάρου), και ήμουν άρχοντας!!!
Και μέσα σ' όλα ξέρεις τι μου άρεσε περισσότερο;

Το να παρατηρώ τον κόσμο που ερχόταν στο καφέ.

Άλλοτε ζευγάρια, άλλοτε κάποιο μοναχικό τυπάκι, άλλοτε κυρίες π
ου τα λέγανε, άλλοτε παρέες ολόκληρες...

Και διακριτικά παρατηρούσα το βλέμμα τους, τον τρόπο που έπιναν τον καφέ τους, τις εκφράσεις τους,
τι παρατηρούσαν αυτοί στους γύρω τους...
Και πατούσα και play και ανάλογα με το ρυθμό ή τη διάθεση του κομματιού που άκουγα, φανταζόμουν
σκηνές ή και κάτι παραπάνω από τις ζωές τους...
Μάντευα, υπέθετα, υποψιαζόμουν, ψυχολογούσα ... το χαρακτήρα τους, το λόγο που βρέθηκαν εδώ, τι
τους περιμένει σπίτι τους, τι μπορεί να τους λείπει, σε τι διάθεση βρίσκονται, ...όσα μπορούσα... όσο έφτανε η φαντασία μου και ακόμα παραπέρα...

Να, για παράδειγμα...κοίτα αυτόν τον κύριο που κάθεται στο τραπέζι εκεί...
Ναι, αυτό τον 50ρη, που είναι λίγο αγχωμένος. Είναι πολύ καλοντυμένος για μεσημέρι... Και συνέχεια
κοιτάει το ρολόι του... Και είναι νωρίς το μεσημέρι και δεν είναι και στη δουλειά του... Μήπως δεν έχει δουλειά; Α...μπορεί να έχει τώρα κάποιο ραντεβού για δουλειά; Πήρε εσπρέσσο... Τον ήπιε μονορούφι...Είναι αγχωμένος! Εκτός αν... μπορεί να έχει εξωσυζυγική σχέση... και να έχει παράνομο δεσμό με κάποια κατά πολύ νεαρότερη κοπέλα... Και να την περιμένει! Ναι...!!! Και τον έχει στήσει; Ή αυτός ήρθε νωρίτερα... Μπορέι να την περιμένει να σχολάσει... Έχει ένα φροντιστήριο εδώ κοντά...Λες;

Ή εκείνη την κοπέλα. Αυτή που είναι με μια φίλη της και πίνουν χυμό. Τη βλέπεις; Η φίλη της, της
μιλάει εδώ και ώρα... αλλά πρόσεξε το βλέμμα της. Είναι χαμένο. Γνέφει, δείχνει ότι ακούει, αλλά περισσότερο μηχανικά. Είναι φανερό πως δεν την προσέχει.
Κάτι πρέπει να την απασχολεί. Μπορεί κάτι
επαγγελματικό. Αλλά όχι...δε θα ήταν τόσο παγωμένο το βλέμμα της... Ίσως να έχει χωρίσει... ή ακόμα χειρότερα να είναι ακόμα με κάποιον που όμως δεν την αγαπάει πλέον. Και ξέρει πως όταν τελειώσει ο χυμός, θα πρέπει να ξαναγυρίσει σπίτι της... Στο σύντροφο της... Και θα ξαπλώσουν στο ίδιο κρεβάτι που κάποτε της έκανε έρωτα, αλλά που -πλέον- της λέει μια καληνύχτα μέσα απ' τα δόντια και και κοιμάται με γυρισμένη την πλάτη!!!
Και δεν έχει το θάρρος να το
λήξει... Φοβάται... φοβάται τη μοναξιά περισσότερο απ' το συμβιβασμό...

Γέλια! Από που έρχονται; Α... να... είναι μια παρέα εκεί... θα 'ναι - δε θα' ναι είκοσι χρονών;...
Τους είδες; 4 άτομα... 4 φίλοι πρέπει να είναι... Αυτός με το πράσινο μπλουζάκι γέλασε. Είμαι σίγουρος... κοίτα τον πως λάμπει... φαίνεται χαρούμενος... μπορεί να είναι και ερωτευμένος. Μάλλον αυτό είναι. Δε βλέπεις πως τον "πειράζουν" οι φίλοι του και ντρέπεται; Τον μπαγάσα!!! Σίγουρα είναι ερωτευμένος! Αν προσέξεις, κοιτάει γύρω του αμήχανα -να μην τον ακούσει κανείς- πριν μιλήσει... Και το χαμόγελο δεν λέει να ξεκολλήσει απ' τη φάτσα του... Μακάρι... Είναι ωραίο να βλέπεις ερωτευμένη φάτσα... Ασυναίσθητα έχει ζωγραφιστέι και στο δικό μου πρόσωπο ένα χαμόγελο τώρα...

Στρέφοντας το βλέμμα μου προς το βιβλίο μου, συνειδητοποιώ πως με κοιτάζει ένα ζευγάρι... Θα με
βλέπουν να χαμογελάω μόνος μου... Θα με βλέπουν που έχω μπροστά μου βιβλία, φωτοτυπίες και σημειώσεις, και παρ' όλα αυτά κοιτάζω γύρω μου τους άλλους... και χωρίς λόγο χαμογελάω... τι θα υποθέτουν άραγε για μένα;... Με καίει λίγο να μάθω... Αλλά δεν πειράζει... Αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστώ στη δική τους φαντασία! Αφήνομαι στα χέρια τους. Ας πλάσουν ό,τι σενάριο θέλουν... πλάκα θα' χει...!

Ήθελα τόσο πολύ να το βάλω αυτό το τραγούδι...

Όχι, δεν έχει σχέση με το παραπάνω κείμενο, αλλά μ' αρέσει πολύ!!! Πρόσεξε το...

Τι να σκεφτόταν άραγε ο συνθέτης όταν έγραφε τη μουσική αυτή; Ή ο στιχουργός; Και τι έκανε όταν το
τραγούδησε η Mama Cass; Τι την περίμενε σπίτι της όταν γύρισε; ...
...

...

...

Χιλιάδες οι πιθανές ιστορίες... εκατομμύρια οι πρωταγωνιστές... εμείς... εσύ, εγώ... όλοι! Ο
καθένας έχει το δικό του σενάριο... τη δική του ζωή... που είναι όμως τόσο ενδιαφέρουσα!!! Για τους χ, ψ, ω λόγους... τελικά είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί, αλλά και τόσο ίδιοι μερικές φορές...

Ξέφυγα; μπορεί!!!

Καλημέρα!


19 σχόλια:

g for george είπε...

Κατά τ' άλλα διάβαζες στο καφέ που πήγαινες!!! Και πότε προλάβαινες παιδί μου, παρατηρώντας τόσα πράγματα;;;

(Θεέ μου, αυτό το σχόλιο θα μπορούσε να το είχε κάνει ο Neverlandean!)

Πολύ ωραίο ήταν όλο αυτό, να το κάνεις πού και πού. Και δεν είναι καθόλου άσχημο, είναι ωραίο όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράγματα και μόνος του, να την βρίσκει με τον εαυτό του.

Πρώτο σχόλιο, γιέα!

orestis είπε...

Πολύ με ταξίδεψε το ποστ σου.

Μάλλον το κάνουμε όλοι, να παρατηρούμε τους άλλους και να φτιάχνουμε σενάρια.

Επίσης σε ζηλεύω.

Έχω πάει βέβαια κάποια στιγμή για καφέ μόνη.

Όμως σήμερα σκεφτόμουν, πόσα πράγματα δεν κάνω, γιατί κολώνω να τα κάνω μόνη μου.

Ούτε στο μυάλο μου να ήσουν δηλαδή με αυτό το ποστ.

Θα ακολουθήσω george, είναι ωραίο να κάνεις πράγματα και μόνος.

Ε, ας δώσουμε όπως είπες στους άλλους τη δυνατότητα να μας κάνουν σενάριο.

Φιλάκια

APSOY είπε...

@Georgakoooo,
Δεν είναι το μόνο που κάνω μόνος μου, δυστυχώς!!! χαχαχαχαχαχαχαχα
(δεν το πα εγώ - αλήθεια... άλλος το 'πε...) :Ρ

Που λες, ναι! Ντάξει, χωρίς ένα βιβλίο δεν ξέρω αν θα πήγαινα... Αλλά όσο έχω το ξεκάρφωμα / γουστάρω κανένα πρωινό να το κάνω!!! :)
Φιλάκια βρε :)

@Ορεστη μουυυυ!
Γουστάρω πολύ να φαντάζομαι σενάρια! Αλλά αν βλέπω στεναχωρημένα πρόσωπα, κολώνω! Λες και θα διαβάσουν τη σκέψη μου... Λες και θα ακουστώ... Εκεί περιορίζομαι στο "γιατί ρε γαμώτο?"...
Να κάνεις πράγματα μόνη σου! Βασικά, ψέμματα... να κάνεις ό,τι γουστάρεις και ότι σε ανεβάζει χωρίς να λογιαριάζεις αν θα σε κρίνει ο παραδίπλα (μπορεί να είμαι εγώ ο παραδίπλα :) χεχεχεχ)
Σμααααακ!

et go home είπε...

Ο καφές με βιβλίο/ εφημερίδα μια χαρά είναι- εγώ στο φαγητό μόνη μου κολώνω. Μεγαλώνοντας, ίσως ξεπεραστεί και αυτό-
Θα συμφωνήσω όμως με τον g for george- τρελοπήξιμο το διάβασμα…

g for george είπε...

Όπως βλέπεις αγαπητέ μου, όλοι συμφωνούν μαζί μου!

Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να πάω μόνος μου και σινεμά. Μάλιστα το κάνω αρκετά συχνά. Και για πρακτικούς λόγους: δεν έχω κανέναν να τρώει από το ποπ κορν και την σοκολάτα μου.

Πάντως, το είχε πει και στο ποστ του ο Νανάκος. Είναι σημαντικό να μπορεί κάποιος να συνυπάρχει με μόνο τον εαυτό του (Πήγαινε διάβασε στον Ιούνιο 2007 το Summer Harrydays)

Όσο για το άααααααλλο που είπες... χεχεχεχεχεχεχεχεχεχε!! Πόσο σε καταλαβαίνω πόσο!

Ανώνυμος είπε...

an kai apofevgw na pigainw gia kafe monos mou, skeftomai pws me koitane oi ypoloipoi kai lene koita ton kakomoiri kapoio provlima 8a exei gia na vgainei monos tou, isws allaksw gnwmi meta to keimeno sou :-)

Nikos είπε...

και εμένα μου αρέσει να πηγαίνω βόλτες μόνος. Πήγα ήπια καφέ έφαγα, αγόρασα και μερικά βιβλία και στάνιαρα για το διήμερο! :-)

Cookie Basher είπε...

Κι εγώ κωλώνω να πάω μόνος για φαγητό, αλλά ακόμα πιο πολύ σε μπαρ..
Δεν ξέρω, πείτε το ανωμαλία, αλλά νιώθω τρελή ανασφάλεια!
Α επίσης μέχρι πριν 2-3 χρόνια δεν ένιωθα άνετα να πηγαίνω μόνος μου στη σχολή για μάθημα, ως παλιός ανάμεσα στα μούλικα
Πάντως σινεμά έχω πάει πολλές φορές da solo, όπως επίσης και σε μερικές συναυλίες (αυτό από ανάγκη)

APSOY είπε...

Καλημέρα σε όλουυυυς! :)
@et go home, κι εγώ κόλωνα στο φαγητό, αλλά το ξεπέρασα αναγκαστηκά όταν είχα πάει Γερμανία επαγγελματικό ταξίδι... :) (κάτι έπρεπε να κάνω, έτσι δεν είναι?)
Και μπορώ να σου πω η πλειοψηφία στο εστιατόριο έτρωγαν μόνοι και ήταν και κωλοχαρούμενοι... :)
φιλάκια.

@G 4 Georgάκο,
Και στην Ινδία το κάνουν αυτό :Ρ
χαχαχαχαχχα
φιλιάαααα!:)

@Ethan,
Καλωσήρθες!!! (Ελπίζω να μην ήταν μόνο αυτές οι διακοπές σου...)!
Από πότε θα έπρεπε να μας νοιάζει τι θα που οι άλλοι?
(λέω εγώ τώρα...)


@Mr.Famp,
:)))))
Τι βιβλία? :)

@cookie,
Η αλήθεια είναι πως σε μπαρ δεν έχω πάει μόνος! Αλλά στη σχολή, αναγκαστικά!!! (χεχε, διαφορετικά, την πάτησα...!!!- αυτό κι αν είνια ανάγκη...) :)
Καλημέραααα!

Neverlandean είπε...

Ναι, άργησα το ξέρω αλλά ευτυχώς που είναι ο George και με καλύπτει.
Το ζευγάρι πολύ πιθανόν να σε ήθελε για να κάνετε αυτό που κάνεις μόνος σου που το κάνουν και στην Ινδία. Τύπου:

-Κοίτα, Γιάννη μου, αυτό το παλικάρι εκεί καλό φαίνεται. Σοβαρό και έχει και ωραίο χαμόγελο.
-Τι λες ρε γυναίκα; Που θα βάλουμε τον τεκνό στο κρεβάτι μας, να μου καλομάθεις και να μου ζητάς 3 και 4 φορές σερί.
-Γιάννη αν δεν πάρουμε το τεκνό θα σε χωρίσω!
-Άσε ρε Ευτέρπη, διαβάζει το παιδί δεν το βλέπεις; Την σερβιτόρα όμως τη βλέπω διαθέσιμη.

Καλά, έχω ξεφύγει εντελώς έτσι; :PPPPPP
Δεν μπορώ να ακούσω το τραγούδι αλλά αφού είναι Mama Cass και λέμε για φαντασίες, μάλλον θα είναι το "Dream A Little Dream Of Me". Σωστό;

Το να τρώω μόνος μου το μπορώ πια. Δε βρίσκω λόγο όμως να πάω μόνος μου για καφέ.

Neverlandean είπε...

Όσο για τη σχολή έχω να πω πως τα πρωτάκια είναι πολύ μαλακισμένα! Όταν ήμουν εγώ πρωτάκι και έβλεπα τους παλιούς να έρχονται μου φαινόταν πάρα πολύ φυσικό. Τώρα σε κοιτάνε λες και βλέπουν εξωγήινο με ζαρτιέρες! ΕΛΕΟΣ ΚΑΜΜΕΝΑ! Γαμώ τα χρόνια σας. :(

Ανώνυμος είπε...

Καύλα!

orestis είπε...

Νεβερ μου έχεις νεύρα ε;

Έτοιμη η αφιερωσούλα βρε.

Πήγαινε δες την και σταμάτα να ενοχλέις τον κόσμο που διαβάζει.

χεχε

orestis είπε...

Γλυκούλη καλημέρα.

Σε ξέχασα.

Ωωωωωωωωω.

Απαράδεκτον.

Dante είπε...

Καλά ρε πλάκα κάνετε...;
Μόνοι για καφέ...;
Ο καφές είναι για παρέα...
Για την παρέα πας, όχι για τον καφέ...
Αν είναι να πιω καφέ, πίνω και στο σπίτι μου...
Εκτός αν είναι πριν τις 5 σε ένα συγγεκριμένο μαγαζί που δουλεύει ένας ωραίος...
(τον οποίο πέτυχα και σήμερα...)
(ομόρφυνε...)
(ξέφυγα απ' το θέμα...)
Φτερνιζάκο, αν ανέβεις κατά τα μέρη μου ξεκινάμε εντατικά μαθήματα Σαλλλλονικώτικης φραπεδοποσίας...

ΥΓ: Μιλάμε έχω ρίξει τρελό εμπλουτισμό στη δισκοθήκη μου με τα τραγουδάκια σου, keep going... :P

veloz είπε...

gia ayto egw diabazw panta kleismeni stous 4 toixous.. gt an bgw eksw thelw na diabasw tous anthrwpous, oxi ta biblia..
An thes prospoiisou oti kopikes se 1-2 mathimatakia kai gyrna me tis simeiwseis sou na breis ton kosmo tou kafe.. ;)

APSOY είπε...

@Νεβεράκο,
Λες? Ξαναπάω για καφέ, με τα καλά μου :Ρ χαχαχαχαχα...
(ή τυπωμένο μπλουζάκι που να λέει "Είμαι διαθέσιμος"...
Δεν πιστεύω να φανώ απελπισμένος, ε?
(μπαααααα...:Ρ)

Όσο για τη σχολή σου.
Αγνόησε επιδεικτικά τα πρωτάκια! Πέτα και καμιά ατάκα του τύπου:
"Ελάτε... μπείτε μέσα για μάθημα. Ξεκινάμε..."
Να ψαρώσουν :Ρ
:******

@p0rnostar,
:))))))))

@Ορεστάκο μου,
Μα να με ξεχάσεις?
;)

@Dante,
Βρε συ, άλλη φάση ο καφές στο σπίτι... άλλη έξω! Έξω, που τα πουλάκια κελαηδούν, οι μελισσούλες πετούν, τα αλογάκια καλπάζουν... κ.ο.κ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΤ για τη μουσική! :)))
Φιλιά...

@Velozάκι μου
Εχεμ... δε χρειάζεται να προσποιηθώ. Ας είναι καλά οι μαλάκες καθηγητές και μου έδωσαν τροφή για μπόλικες μέρες σε καφετέριες το Σεπτέμβρη (!).
Φιλάκια μικρή! Καλωσήρθες στο Ελλάντα! :)

APSOY είπε...

Ααααααα
@Νεβεράκο?
Ναι, το Dream a little dream of me" είναι ;)
:*

Κώστας είπε...

Εγώ αποφεύγω μέχρι και βόλτες να κάνω μόνος μου γιατί μελαγχολώ... πολύ όμως!