Ένας ανορθόδοξος τρόπος να πω ευχαριστώ...!

Έχω πάθει κάτι - σα να έχω ένα βάρος, και νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να μου φύγει, είναι να το εξομολογηθώ...
Υπάρχουν φορές που νιώθω πως όταν γράφω, απευθύνομαι κάπου. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ... Απλά, να, ο λόγος που απέκτησα και ακόμα διατηρώ αυτό το μπλογκ, είναι να μπορώ να αποτυπώνω γραπτώς σκέψεις που δύσκολα μπορώ να αρθρώσω προφορικά...
Και ενίοτε, -κυρίως όταν είμαι στις καλές μου-, για να μοιράζομαι την καλή μου διάθεση και παραέξω...

Αλλά να...
Είναι στιγμές που γράφω απλά για μένα, και παρεμπιπτόντως με διαβάζεις κι εσύ - ο κάθε εσύ,
και είναι και άλλες που συνειδητοποιώ πως όταν θα γράψω για μένα... θα με διαβάσεις κι εσύ - ο κάθε εσύ!

Και εκεί αγχώνομαι!

Και δεν το κάνω εσκεμμένα.
Αυτό μου συμβαίνει συνήθως όταν τυχαίνει να έχω γράψει προηγουμένως κάτι που μπορεί να έχει αρέσει σε 2-3 και θα μου το εκφράσουν μέσα απ' τα σχόλια τους.
Τότε, ναι, ...αγχώνομαι!
Γιατί ίσως τότε είναι που αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος με διαβάζει και ενδεχομένως ασυναίσθητα με κρίνει. Και την επόμενη στιγμή βρίσκομαι μπροστά στο πληκτρολόγιο να σκέφτομαι, να γράφω - σβήνω, να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω, και τελικά να καταλήγω να το ρίχνω κορώνα ή γράμματα για το αν θα ποστάρω αυτό που έγραψα ή αν θα είναι "κάπως" και όχι πολύ αρεστό...

Και δε θέλω να παρεξηγηθώ. Με τιμά που μπαίνει κάποιος - ο οποιοσδήποτε στη διαδικασία να ενδιαφερθεί για τα όσα έχω γράψει. Το πρόβλημα είναι σε μένα, και στην ανασφάλεια που ενδεχομένως έχω όταν ακούω καλά λόγια, αντί να κορδώνομαι - να στρεσάρομαι και να ανταγωνίζομαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Μια ανασφάλεια που θα με βόλευε πολύ να αποκαλέσω και ανάγκη: την ανάγκη που έχουμε όταν θέλουμε να ξέρουμε πως μετράει ο λόγος μας για να μη νιώθουμε έστω και υποσυνείδητα ανίδεοι ή ακόμα και ανίσχυροι.

Και δεν ξέρω γιατί με πιάνει αυτό.
Πάντως προσπαθώ να το διώχνω.
Και τις περισσότερες φορές το καταφέρνω...
Κι αν ξανάρθει... θα το διώξω και πάλι...
Και αυτό που τελικά θα μείνει είναι μια μικρή ευγνωμοσύνη...
Που μπορεί να έχει τύχει να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις μαζί μου,
Που μπορεί να έχει τύχει να έχω γράψει μεγάλες βλακείες και χαζομάρες της στιγμής...
Και παρ΄όλα αυτά κάποιος (και στην προκειμένη φάση εσύ), θα μπεις στον κόπο να κάνεις ένα κλικ στο λινκ μου και να ρίξεις μια ματιά στο τι έχω να πω... είτε αφήνοντας σχόλιο, είτε όχι.

Και γι' αυτό νομίζω θέλω να πω ένα ευχαριστώ...
Με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο ίσως... αλλά παρ' όλα αυτά... ευχαριστώ!

Αφιερωμένο!!!

Δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν οι στίχοι. Και δε νομίζω να μάθω και ποτέ. Αλλά μου αρέσει πολύ η μελωδία...
ΥΓ1 (Χιντ: Το πρωτάκουσα στο soundtrack της ταινίας "Όλα για τη μητέρα μου"...)
ΥΓ2 (Α, ... το βιντεάκι είναι λίγο άσχετο! :)

Ismael Lo - Tajabone