Έμαθα πως θα μείνω για πάντα νέος!

Αναζητώ ένα χάπι-ένα χάπι να γιατρέψει την αγάπη που τρέφω προς τον κ.Λάμδα, αφού από τις αρχές της εβδομάδας άλλαξα γραφείο και πλέον δεν μοιράζομαι σουρεάλ διαλόγους με τον αξιαγάπητο συνάδελφο. Είναι δύσκολο να το ξεπεράσω και συχνά "πιάνω" τον εαυτό μου (μεταφορικά, ε;) να ζωγραφίζω στις σημειώσεις μου τον κ.Λάμδα ντυμένο Ρωμαίο να τον ταΐζουν πάσης φύσεως φρουτάκια και να τους σιγοτραγουδάει αγαπημένες του μελωδίες...

Πλέον μετακόμισα στο ίδιο γραφείο με μια συνάδελφο που γουστάρει να ακούει σκυλάδικα και περνάμε το 8άωρο κάνοντας διφωνίες και τριφωνίες στον Κουρκούλη, την Κελεκίδου και την Χρύσπα. Μάλιστα, χθες, τραγουδήσαμε μαζί το ντουέτο Χατζηγιάννη - Ολυμπίου αντικαθιστώντας τους στίχους με "Μες στα νανανανα, που νανανα, μαζί" (είμαι μόλις 3 μέρες σε αυτό το γραφείο και δεν έχω εκπαιδευτεί ακόμα σε αυτό τον τομέα, αλλά δεσμεύομαι να τους μάθω σύντομα) και στο τέλος ένας συνάδελφος από το άλλο γραφείο μας χειροκρότησε.

Ο κ.Λάμδα όμως που μας άκουσε (η αλήθεια είναι πως πορωθήκαμε και φωνάξαμε και λίγο) φάνηκε στεναχωρημένος και αποχώρησε λίγη ώρα μετά, με αποτέλεσμα να νιώσω άσχημα...

Και φάνηκε ότι πληγώθηκε και ότι ζήλεψε, αφού λίγη ώρα μετά μπούκαρε στο γραφείο και με εχθρικό βλέμμα με κοίταξε και με ρώτησε αν μπορώ να μείνω για πάντα νέος.
Κι όταν εγώ απλά άνοιξα το στόμα μου και ψέλλισα ένα "...νττττ...εεε?" χαμογέλασε ικανοποιημένος που με "τάπωσε" και με υπεροψία και μια δόση ειρωνείας άρχισε να μου κοκορεύεται πως αυτός "Χα!" ξέρει την απάντηση:

"Αν καταφέρεις να κινείσαι με την ίδια ταχύτητα που κινείται η γη, τότε θα μείνεις για πάντα νέος!"

...Οοοοοοοοοοοοκέιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!

Η αλήθεια είναι πως προβλέπεται να είναι μια δύσκολη εβδομάδα, αφού έγιναν γενικότερα ανακατατάξεις στη δουλειά και στο πως καθόμαστε, με αποτέλεσμα πλέον να έχουμε χωριστεί σε δύο κλίκες. (ελπίζω να μη με αποκαλέσει κανείς τσουτσέκι...)!

Και πλέον στο γραφείο μου το παλιό κάθεται ένας άλλος γεροντάκος, στα πρόθυρα σύνταξης, που όποτε συστήνεται σε κάποιον, του αναφέρει και κάποια αρρώστια του.
"Γειά σου. Εγώ είμαι ο Πι. Έχω ένα κριθαράκι που πολύ με ενοχλεί στο δεξί μάτι και ο ιατρός μου είπε να το προσέχω μην μου προκαλέσει μόλυνση!"

Και τότε επικρατεί σιγή για αρκετή ώρα και μένει να σε κοιτάει με γουρλωμένα μάτια λες και περιμένει μια σημαντική απάντηση από σένα, ... κι ας μην έχεις κάτι να σχολιάσεις!

Κι αν περιοριστείς στο "Περαστικά σας", ...πριν προλάβεις να τελειώσεις την φράση σου, σε αιφνιδιάζει με ένα:
"Ναι!!!!!! (νευρικό ρουθούνισμα) !!! Μπορεί να γίνει μόλυνση!!!!"
...και το βλέμμα του γίνεται πιο αγχωτικό, και η παύση και η αμηχανία μεγαλύτερη...

Δεν έχω παράπονο!!!

Κάθε μέρα στη δουλειά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία...
Μόνο ένα παιδί για τις φωτοτυπίες μας λείπει!!!
Αλλά να είναι ικανός... Να μην είναι ερασιτέχνης... Να τα πιάνει στον αέρα:

Ορίστε και το τραγουδάκι μου!
Μου φτιάχνει τη διάθεση τρελά!
Μιχαλάκης Φούσκας - Νιώθω καλά! Εσύ;