Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

Ένας ανορθόδοξος τρόπος να πω ευχαριστώ...!


Έχω πάθει κάτι - σα να έχω ένα βάρος, και νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να μου φύγει, είναι να το εξομολογηθώ...

Υπάρχουν φορές που νιώθω πως όταν γράφω, απευθύνομαι κάπου. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ... Απλά, να, ο λόγος που απέκτησα και ακόμα διατηρώ αυτό το μπλογκ, είναι να μπορώ να αποτυπώνω γραπτώς σκέψεις που δύσκολα μπορώ να αρθρώσω προφορικά...

Και ενίοτε, -κυρίως όταν είμαι στις καλές μου-, για να μοιράζομαι την καλή μου διάθεση και παραέξω...

Αλλά να...
Είναι στιγμές που γράφω απλά για μένα, και παρεμπιπτόντως με διαβάζεις κι εσύ - ο κάθε εσύ,

και είναι και άλλες που συνειδητοποιώ πως όταν θα γράψω για μένα... θα με διαβάσεις κι εσύ - ο κάθε εσύ!

Και εκεί αγχώνομαι!

Και δεν το κάνω εσκεμμένα.

Αυτό μου συμβαίνει συνήθως όταν τυχαίνει να έχω γράψει προηγουμένως κάτι που μπορεί να έχει αρέσει σε 2-3 και θα μου το εκφράσουν μέσα απ' τα σχόλια τους.
Τότε, ναι, ...αγχώνομαι!
Γιατί ίσως τότε είναι που αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος με διαβάζει και ενδεχομένως ασυναίσθητα με κρίνει. Και την επόμενη στιγμή βρίσκομαι μπροστά στο πληκτρολόγιο να σκέφτομαι, να γράφω - σβήνω, να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω, και τελικά να καταλήγω να το ρίχνω κορώνα ή γράμματα για το αν θα ποστάρω αυτό που έγραψα ή αν θα είναι "κάπως" και όχι πολύ αρεστό...


Και δε θέλω να παρεξηγηθώ. Με τιμά που μπαίνει κάποιος - ο οποιοσδήποτε στη διαδικασία να ενδιαφερθεί για τα όσα έχω γράψει. Το πρόβλημα είναι σε μένα, και στην ανασφάλεια που ενδεχομένως έχω όταν ακούω καλά λόγια, αντί να κορδώνομαι - να στρεσάρομαι και να ανταγωνίζομαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Μια ανασφάλεια που θα με βόλευε πολύ να αποκαλέσω και ανάγκη: την ανάγκη που έχουμε όταν θέλουμε να ξέρουμε πως μετράει ο λόγος μας για να μη νιώθουμε έστω και υποσυνείδητα ανίδεοι ή ακόμα και ανίσχυροι.


Και δεν ξέρω γιατί με πιάνει αυτό.

Πάντως προσπαθώ να το διώχνω.

Και τις περισσότερες φορές το καταφέρνω...

Κι αν ξανάρθει... θα το διώξω και πάλι...

Και αυτό που τελικά θα μείνει είναι μια μικρή ευγνωμοσύνη...

Που μπορεί να έχει τύχει να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις μαζί μου,

Που μπορεί να έχει τύχει να έχω γράψει μεγάλες βλακείες και χαζομάρες της στιγμής...

Και παρ΄όλα αυτά κάποιος (και στην προκειμένη φάση εσύ), θα μπεις στον κόπο να κάνεις ένα κλικ στο λινκ μου και να ρίξεις μια ματιά στο τι έχω να πω... είτε αφήνοντας σχόλιο, είτε όχι.


Και γι' αυτό νομίζω θέλω να πω ένα ευχαριστώ...

Με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο ίσως... αλλά παρ' όλα αυτά... ευχαριστώ!


Αφιερωμένο!!!


Δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν οι στίχοι. Και δε νομίζω να μάθω και ποτέ. Αλλά μου αρέσει πολύ η μελωδία...

ΥΓ1 (Χιντ: Το πρωτάκουσα στο soundtrack της ταινίας "Όλα για τη μητέρα μου"...)
ΥΓ2 (Α, ... το βιντεάκι είναι λίγο άσχετο! :)

Ismael Lo - Tajabone




23 σχόλια:

Good As You είπε...

ΓΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!\
Τι κουραστικό να είμαι μια ζωή πρώτος στα κόμμεντς.. Μπράβο σου Γκουντ Αζ Γιου

ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ!!

Good As You είπε...

Στα προκείμενα τώρα..
Βασικά πρέπει να ξέρουμε ότι όταν γράφουμε κάτι στο μπλογκ μας είμαστε ανοιχτοί στην κριτική.. είτε καλή είτε κακή. και τη δεχόμαστε οποιαδήποτε. είτε καλή είτε κακή.... Και απαντάμε αν θέλουμε, απλώς αν θέλουμε την κακοπροαίρετη την αγνοούμε (ιτς οκ..) όσον αφορά τώρα εσένα, για να μιλήσω προσωπικά για μένα, έχω ένα λόγο παραπάνω να μπαίνω να σε διαβάζω, κάνω δεν κάνω σχόλιο....

Συνέχισε και ακόμα πιο αυθόρμητα και αληθινά. Στόχος είναι να ξεγυγνώνουμε τον εαυτό μας μπροστά στον καθρέπτη.. Ε αψού????

Σε εκτιμώ πολύ.

Good As You είπε...

Και σιγά μην αφήσω και το χάλκινο για άλλον. Ξέρεις ότι τα θέλω όλα δικα μου δικαμουδικαμουδικαμουδικαμουδικαμουδικαμουδικαμου
δικαμουδικαμουδικαμουδικαμου....

Τρίτο σχόλιο κ από μένα... Τι αναψυχή βραδιάτικα!!!!!!!!!!!

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!!!! ΛΟΥΖΕΡΣΣΣΣΣ

Jirashimosu είπε...

Κι επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη και ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ,

το τραγουδάκι λέει τα εξής:

tajabone* πηγαίνουμε στο tajabone,
Ο Αbdou Jabar είναι ένας άγγελος που έρχεται, απ' τον ουρανό στην ψυχή σου.
θα σε ρωτήσει "προσευχήθηκες";
θα σε ρωτήσει "νήστεψες";
Έρχεται στην ψυχή σου,
Θα σε ρωτήσει "προσευχήθηκες";
Θα σε ρωτήσει "νήστεψες";

*To Tajabone είναι μια Μουσουλμανική γιορτή, όπου τα μικρά παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, τραγουδώντας αυτό το τραγούδι.

Στη συνέχεια οι οικοδεσπότες τους δίνουν λεφτά ή γλυκά (κάτι σαν τα δικά μας κάλαντα)

Σύμφωνα με το Ισλάμ, οι ερωτήσεις "προσευχήθηκες" και "νήστεψες" είναι τα πρώτα που πρέπει να απαντήσεις για να μπεις στον παράδεισο.

Μπορείς να κάνεις το συνειρμό με το θάνατο του Esteban από την ταινία...

Ναυτίλος είπε...

Δεν θα διαφωνήσω. Τα ίδια νιώθω κι εγώ. Πόσο δε μάλλον, όταν ξέρεις πως σε διαβάζουν φίλοι προσωπικοί.

APSOY είπε...

Goodako
Αχ αυτός ο καθρέφτης...!!!
Σε ευχαριστώ γκουντάκο. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία! :)

Jirashimosu
Αααααααααααααααααααα!!!
Σε ευχαριστώωωωωωωωωωωωω!
Δεν είχα ιδέα! :)
Μ' άρεσαν οι στίχοι κι ας είναι βέβαιο ότι θα έτρωγα πόρτα στον Παράδεισο! :)
Ειλικρινά σε ευχαριστώ! :)

Ναυτίλε μου
Χμμμμναι! :)
Εκεί νομίζω ενδέχεται να μπαίνει και ο παράγοντας λογοκρισία...!
Εξαρτάται πάντα κι απ' τους φίλους όμως...!;)

One Big DJ είπε...

Επίσης για να είμαστε και μέσα στο θρησκευτικό μοτίβο του εν λόγω τραγουδιού να συμπληρώσω με αυτό που είχε πεί ο Χριστός. Να αυτό το ''come as you are''.

Mε το να είσαι ειλικρινείς στα αισθήματα σου και σε αυτά που γράφεις είσαι πρώτον εντάξει με τον εαύτο σου και δεύτερον αυτοί οι οποίοι σε διαβάζουν θα σε εκτιμούν ΠΟΛΥ.

Και γω αυτολογοκρίνομαι σε κάποια σημεία αλλά δεν σου κρύβω οτι αυτά που παραλείπονται είναι πτυχές της προσωπικής μου ζωής που δεν αφορούν κανένα δηλ. που έτσι κι αλλιώς ένα δυο άτομα ξέρουν.

Κιπ γουοκιν... ;)

Είδωλο είπε...

Mα πως ειναι δυνατον να παρεξηγησουμε εναν ανθρωπο που λεγαται Αψου, αν μας εβαζες καμια φωτο με κανα κακαδι ή καμια τεραστια μπλεπα να το καταλαβω και να σου κανω κριτικη αλλα προς το παρον την βγαζεις αλωβητος
Γειτσες.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

revqueer είπε...

Τι ευχαριστείς ρε; Εμείς ευχαριστούμε!

aggelika είπε...

Δεν είναι ανάγκη να αγχώνεσαι αψούλη... Κι αν σε κρίνουμε όσοι σε διαβάζουμε (είτε θετικά είτε αρνητικά) για καλό είναι πάντα. Δεν πρέπει να νομίζεις ότι έχουμε απαιτήσεις από σένα!

(Δεν είναι τυχαίο που τέτοια κομματάρα παίχτηκε σε ταινία του μεγάλου Πέδρο!!)

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Το ίδιο θέμα πιστεύω ότι λίγο πολύ το αντιμετώπιζουμε ή το έχουμε αντιμετωπίσει τέλος πάντων όλοι μας εδώ μέσα.

Σε μια κουβέντα λοιπόν με κάποιον παλιό του συναφιού, και μπορώ να πω και καλού φίλου πιά, μου είπε το εξής:

εγώ το γράφω και καλά καλά ούτε τα ορθογραφικά δεν κοιτάω.

Ε, από τότε που το κάνω, νομίζω ότι και πιο ανταπόκριση έχω, αλλά και εγώ αισθάνομαι καλύτερα.

Υ.Γ. Προβατούκο φιλιά

g for george είπε...

Ρε συ, σε ευχαριστώωωω... δεν έπρεπε να κάνεις ολόκληρο ποστ για μένα!

jg είπε...

εισαι σε ανταγωνισμο με τον εαυτο σου, μου κανει πολυ monica απ'το friends (this is between me and ME!). δε χρειαζεται να αγχωνεσαι, you're sweet.

xipasmenos είπε...

Μερικές φορές δεν χρειαζεται να καταλαβαινουμε τους στιχους.
Φτάνει η μελωδία, ασε που το όλα για την μητέρα μου, και γενικώς ο Αλμοδόβαρ είναι μεγάλοιμου έρωτες.

Σε παρακαλούμε Αψού μου, να ξέρεις οτι το να γράφεις απο καρδιάς και πραγματικά οτι σκέφτεσαι είναι θετικό και κρίνεται πάντα θετικά.
Just be your self dude, we like it....

orestis είπε...

Πήρες όσκαρ και ευχαριστείς βρε όλο τον κόσμο;;;;:ΡΡΡΡΡ

Σε πειράζω.

το ότι μπορείς και εκθετείς τον εαυτό σου μέσα από τα κείμενα σου, θέλει αρχι...(είμαι και κιουρία και δεν μπορώ να το γράψω ολόκληρο)

ένα μικρό άγχος (που κακώς το έχεις, γιατί αγγίζεις την τελειότητα) είναι μέσα στο παιχνίδι της αυτέκθεσης.

ΥΓ. Για αυτό με την τελειότητα δέχομαι και επιταγή, αν δεν έχεις μετρητά.

Σμακ μικρέ

Elerran είπε...

Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα!
:D

Ανώνυμος είπε...

Να'σαι καλά... είπες αυτό που ήθελα να γω να ανεβάσω σαν post!!! το ίδιο άγχος έχω!!! Εμείς σε ευχαριστούμε που γράφεις αυτά που σκεφτόμαστε και μας αρέσουν ;)

If...ιγένεια είπε...

Εμείς ευχαριστούμε που έχουμε να σε διαβάζουμε..

APSOY είπε...

BigDj
We can achieve immortality λες?
:D
Όσο δεν έχει φτιάξει ακόμα η Λαμπίρη blog νομίζω κανείς μας δεν κινδυνεύει... (ελπίζω?!)
:)

Exourane
Λίγο σιχάθηκα...
Λίγο όμως! Αλλά θα το ξεπεράσω κι αυτό...;)

RevQueerάκο
Επιτέλους! Αυτό το σχόλιο περίμενα. :Ρ

Aggelika
Μα δεν είναι κομματάρα;
Πολύ με ταξιδεύει...
:). φιλάκια μικρή!

Pavlo
Χρόνια Πολλάαααααα και πάλι! :)
(επιμένω)!

George
Αλοίμονο!!! :Ρ
Αφού μου έταξες κρεβάτι... και δεσμεύτηκες να βάλεις γυμνή φώτογραφία σου στο μπλογκ της Sikias.
:D

APSOY είπε...

P.O.V
Στάνταρ! :D
Απομάκρυνε τα μπισκότα και δώς μου προκλήσεις :Ρ


Xipaki (ή μήπως καλύτερα χαπάκι? :D
Αλμοδόβαρ και πάλι Αλμοδόβαρ! Όσο κι αν με κράζουν πολλοί, εξακολουθώ να τον λατρέυω. Ιδίως τα παλιά του...! :)

Orestako mou
Τι? Δεν πήρα το Oscar?
Τσάμπα το λογύρδιο?

(δέχεσε ομόλογα? :DDDDDD)
Φιλάκια ταλεντάκι μου!

Elerran
Ε, μα, πως...
Επιμένω! ;)

Laxanaki
Επειδή μάλλον θα τα πεις καλύτερα, ανέβασε το ;)
Να τα χιλιάσεις είπαμε? :)

If...igeneia
φιλάκια. καλό βράδυ!
:)

xipasmenos είπε...

Βεβαίως δεν πτοούμαστε, και μενα με κράζουν. Ξεχνάμε που σε ταινία του Αλμοδόβαρ βλέπουμε το Μπαντέρας πιτσιρικά να τον πέρνει απο το κώλο; Τετοιες σκηνές είναι λίγες στον κινηματογράφο. :p

Ανώνυμος είπε...

παρακαλούμε εμείς!

Erisadesu είπε...

πάει και αυτός
κάηκε....