Πάλι...

...αρρώστησα!

Αν σας έρθει σχόλιο με την υπογραφή Apsoy είναι ιός! Και τον έχω εγώ!!!
Και προκαλεί φτάρνισμα, πυρετό, συνάχι, ρίγη, πόνο στα κόκαλα, πονοκέφαλο και άλλα ευχάριστα...

Για ακόμα μια φορά με έριξε στο κρεβάτι!!!

Αφιερωμένο:

I just can't get enough - Nouvelle Vague ft Moby

(ναι, μου αρέσει ο Moby... φαίνεται???)

Και ένα, δυο, τρία ...στροφή...!

Βγήκα απ' το μπάνιο.
Άρχισα να σέρνω τα πόδια μου προς το δωμάτιο μου. Λίγο πριν διασχίσω την πόρτα, έκανα μια στροφή. Μπήκα! Πέταξα την πετσέτα και άρχισα να ντύνομαι. Δε φόρεσα πολλά. Τα βασικά. Ένα εφαρμοστό λαχανί μπλουζάκι και το ασορτί εφαρμοστό παντελόνι. Με μικρά αλματάκια κατευθύνθηκα πάλι προς το μπάνιο. Φόρεσα τη ροζ κορδέλα μου και τις επιγονατίδες μου. Χαμογέλασα και έκλεισα το μάτι στον εαυτό μου!!!
Σήμερα θα ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου και ήθελα να το γιορτάσω!!! Θα πήγαινα για χορό!!!

Βγήκα απ' το σπίτι και άρχισα να τρέχω στον κατήφορο. Σε κάθε δέντρο που συναντούσα πιανόμουν απ' το κλαδί και έκανα στροφή σχεδόν στον αέρα. Στα κλεφτά κοιτούσα το είδωλο μου στα τζάμια των αυτοκινήτων και με θαύμαζα. Λίγο πριν βγω στην κεντρική λεωφόρο έτρεξα με πολύ φόρα και έκανα τριπλό λουπ στον αέρα για να προσγειωθώ δίπλα σε ένα ταξί! Μπήκα μέσα.

Φτάνοντας στο μαγαζί είχα ήδη "ζεσταθεί" από την προθέρμανση μου. Κοντοστάθηκα έξω απ' την πόρτα και περίμενα να τελειώσει το τραγούδι που ήδη έπαιζε. Είχα κλείσει την κυκλοφορία, αλλά τους ζήτησα να κάνουν υπομονή και τους υποσχέθηκα πως αξίζει τον κόπο.

Όταν ξεκίνησε το νέο τραγούδι άνοιξα την πόρτα και με φόρα μπήκα μέσα και άρχισα να χορεύω Μπόσα Νόβα. Άρχισα να τρέχω κυκλικά μέσα στο μαγαζί και να κάνω στροφές. Στο τέλος της κάθε πιρουέτας, προσγειωνόμουν στην αγκαλιά διαφορετικού πελάτη. Όταν συμπλήρωσα έναν κύκλο, κοντοστάθηκα στο κέντρο του μαγαζιού και έπεσα στο πάτωμα. Άρχισα να χορεύω σύγχρονο - είναι πολύ δύσκολο μην το χορέψετε χωρίς επιγονατίδες και χωρίς πρόβα στο σπίτι- σε συνδυασμό με break dance σε δική μου πάντα χορογραφία. Όπως πήρα μια στροφή ένιωσα να σκίζεται το παντελόνι μου. Ήταν δύσκολο να δω εκείνη τη στιγμή αλλά είχα έντονα την διαίσθηση πως το κοινό θέλει κι άλλο και δε σταμάτησα να κοιτάξω. Λίγο πριν το ρεφρέν του τραγουδιού, σηκώθηκα απότομα και με ένα σάλτο, ανέβηκα στο μπαρ. Κλωτσούσα τα ποτήρια και χόρευα Χάλι Γκάλι. Η βαβούρα άρχισε να δυναμώνει. Ο κόσμος ήθελε κι άλλο. Κι άλλο...!!!

Το τραγούδι τελείωνε. Έπρεπε να βάλω τα δυνατά μου. Ό,τι είχα μάθει από το Dirty Dancing έπρεπε να το εφαρμόσω. Άρχισα να κάνω πιρουέτες χωρίς σταματημό. Κάποια στιγμή ένιωθα τα χέρια μου να χαστουκίζουν κόσμο, αλλά δεν σταμάτησα. Ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο γρήγορα, οι σφυγμοί μου είχαν φτάσει τους πεντακόσιους... Έφτανε η ώρα του φινάλε. Μέτρησα αντίστροφα μέσα μου. Σε 5, 4, 3, 2 και... Σπαγγάτο!!! Τη μια στιγμή ήμουν στον αέρα και σχεδόν πετούσα και την άλλη είχα γίνει ένα με το πάτωμα. Τα πόδια μου είχαν ανοίξει σε ορθή γωνία (δεν πάει παραπάνω) και με τα χέρια μου υποκλινόμουν χωρίς να έχω σταματήσει λεπτό να χαμογελάω. Είχα κάνει το τέλειο "κλείσιμο"...

Άρχισα να αναζητώ το χειροκρότημα. Κοίταξα δεξιά κι αριστερά. Κανείς δε μίλησε. Το μόνο που ακούστηκε εκείνη τη στιγμή ήταν η πόρτα να ανοίγει. Κοίταξα προς το μέρος της. Ένα ψηλό παλικάρι - το ίδιο που με καλωσόρισε όταν έμπαινα, μου έδειξε την έξοδο...

Αφιερωμένο σε όσους αγαπούν το χορό. Τον αληθινό χορό. Που κλείνεις τα μάτια σου και χορεύεις για σένα!!!
Αν χόρευαν όλοι έτσι στα club θα πήγαινα κάθε μέρα και θα καθόμουν μέχρι το ξημέρωμα!!!



ΥΓ(Τον Dickie τον αγαπώ!)

My Gay Parade!

Εργασία: 69η.
Θέμα: "My Gay Parade".

Η φιλία είναι μια σημαντική αξία στη ζωή μας. Και αισθάνομαι πολύ τυχερός που έχω καταφέρει να αποκτήσω πολλούς φίλους και όλοι μαζί κάνουμε πολύ καλή gay παρέαντ. Ο πιο καλός μου φίλος είναι ο Revqueer.

Τον γνώρισα στη γραμματεία του Πανεπιστημίου που είχαμε πάει χαρτί ιατρού για να πάρουμε απαλλαγή από το άθλημα "Άρση Γλουτών" την ώρα της γυμναστικής, αφού σύμφωνα με τις εξετάσεις του Παθολόγου και οι δυο υποφέραμε από βαριάς μορφής "αγκώνα του πέους". Οι άλλοι φίλοι μας, μας έκαναν πλάκα και μας έλεγαν ότι έχουμε μόνο αγκώνα, αλλά ο καλός μου φίλος ήξερε ότι ήταν κάτι σοβαρό κι ας γελάσαμε κι εμείς με το ωραίο αστείο.

Τον Revqueer, παρ' ότι τον έβλεπα συχνά στο προαύλιο μόνο του, δε τον γνώριζα. Μας σύστησε εκείνη την ημέρα ο διευθυντής, ο κύριος KinkyGrandpa12-16 (12 η μικρή και 16 η μεγάλη). Αφού μας έκραξε, γιατί είμαστε -λέει- οι μόνοι μαθητές που σπουδάζουν τόσα πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο H.T.U (Homo Training University) έχοντας περάσει μόνο ένα μάθημα - το "Ενοχικό Δίκαιο" -, μας ανέθεσε να κάνουμε μια κοινή εργασία με θέμα "Ο πρωκτός ανά τους αιώνας και η συμβολή του στην ανάπτυξη της διακόσμησης εσωτερικών χώρων" στα πλαίσια του μαθήματος "Τεχνικές οργίων".

Δυστυχώς κοπήκαμε και οι δυο αλλά δεν πειράζει! Γίναμε φίλοι και γνωρίσαμε και πολλούς άλλους καλούς φίλους όπως τον makrinari25 και τον trypa_poy_haskei.

O makrinari25 είναι πολύ δημοφιλής στο Πανεπιστήμιο και οι καθηγητές του λένε όλοι "Μπράβο" και στο διάβα του, όλοι οι άλλοι φοιτητές υποκλίνονται. Ο Revqueer πιστεύει ότι σκύβουν αλλά εγώ του απαντάω "λες ανοησίες χαζούλη" αφού σε μας ποτέ δεν έχουν σκύψει και δεν ξέρουμε πως είναι! Και μια φορά που ήμασταν στα αποδυτήρια πριν μπούμε στο μάθημα του "Εφαρμοσμένου Αυνανισμού" και κάναμε επανάληψη, μας είδε ο δημοφιλής κολλητός μας και κάτι άρχισε να λέει στον trypa_poy_haskei και γελούσαν και δεν πολυκατάλαβα γιατί ήμουν συγκεντρωμένος αφού σε αυτό το μάθημα πηγαίναμε για βαθμό, αλλά μέσα στους ψιθύρους ακούσαμε τις φράσεις "δεν φοράνε εσώρουχο", "τι μικρούλικα που είναι" και την απορία "κάνει τόσο κρύο ρε παιδιά?" και καταλάβαμε πως μάλλον συζητάνε α) για τις Pussycat dolls, β) για τα στρουμφάκια και γ) για τον καιρό στη Σουηδία αυτή την εποχή.

Και όταν πήγαμε στην τάξη για το μάθημα, όλοι μας πετούσαν γαριδάκια και ο trypa_poy_haskei - τι τρελόπαιδο!? - μας πέταξε το τσιμπιδάκι για τα φρύδια του λέγοντας πως το χρειαζόμαστε αν θέλουμε να περάσουμε το μάθημα και όλοι γελούσαμε και περάσαμε πολύ καλά.

Αλλά πέρα από τα παιδιά στη σχολή που μας αγαπάνε σαν αδερφές, έχουμε κι άλλους φίλους που τους γνωρίσαμε πριν κάμποσα χρόνια όταν αυτοί ήταν πρωτοετής και τώρα έχουν αποφοιτήσει και πολύ μας λείπουν. Συχνά μάλιστα στέλνουμε με τον Revqueer e-mail στον αγαπημένο μας φίλο Trixoti-karditsa12 ο οποίος όμως στην αρχή έκανε στ’ αστεία πως μας βρίζει και μας απειλεί ώστε να μην τον ξανά-ενοχλήσουμε και τώρα πια δε μας απαντάει καν, ...αλλά ξέρουμε πως μάλλον δεν προλαβαίνει αφού έχει πιάσει δουλειά ως Chest-Hair Extensions Executive.

Κι εμείς θέλουμε να γίνουμε κάτι σπουδαίο όταν καταφέρουμε να πάρουμε πτυχίο αλλά είναι πολύ δύσκολα τα μαθήματα και μερικές φορές αποθαρρυνόμαστε και προσπαθούμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, όπως έκανα όλες τις φορές που κόπηκε ο φίλος μου Revqueer στο υποχρεωτικό μάθημα "Το Trimming στον εικοστό αιώνα", που ήταν ομολογουμένως πολλές! Πλέον όμως, όσες φορές αποθαρρυνόμαστε, κλείνουμε τα μάτια μας και σκεφτόμαστε θετικά και ξέρουμε πως ευτυχώς έχουμε φίλους που μας στηρίζουν και πιστεύουν σε εμάς και αυτό μας δίνει κουράγιο. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη φορά στις εργαστηριακές ασκήσεις του μαθήματος " Gaydar-Ass Styling" που έπρεπε να ποζάρουμε τα οπίσθια μας στον φωτογραφικό φακό για την επετηρίδα και που ένιωθα άσχημος και δεν είχα διάθεση και ο επίσης καλός μας φίλος fildisenio-markutsi ήρθε και μου είπε "Βάλε τη μάπα σου, είναι πιο καλλιτεχνικό και δεν θα έχει διαφορά". Και πλέον ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε!

Εν κατακλείδι, θέλω να πω πως μπορεί τελικά να μην πιάσω βάση και σε αυτό το μάθημα, αλλά μέσω αυτής της εργασίας συνειδητοποίησα πως ακόμα και αν δεν έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να γίνω ο γκέι που όλοι ονειρεύονται, τουλάχιστον νιώθω ήδη πολύ τυχερός γιατί ξέρω πως έχω την συμπαράσταση όλων των άλλων γκέι φίλων μου!!! Και αυτό έχει σημασία τελικά! Να έχεις μια καλή γκέι παρέαντ! Κι ας μην έχω καταλάβει γιατί βάζουμε και το "ντ" στο τέλος της λέξης!

Υπογραφή,
Ρεβκουήα και Αψου - κάτι από κοινού!

Katy Perry - You are Soooooo gay!

Αναβολή λόγω βλακείας!!!

Απ' ότι φαίνεται θα με φάτε για λίγο ακόμα καιρό στη μάπα...

Όχι για πολύ... μέχρι τον Μάιο!
Για επαγγελματικούς λόγους ζήτησα αναβολή και έγινε δεκτή!
Και αφού δε μπαίνει ο Cookie, δε μπαίνω ούτε εγώ!!!
(δε θα είναι το ίδιο άλλωστε...)

Αφιερωμένο σε όλους μας:
(κάποια ευτυχώς ή δυστυχώς τα έχω δει και τα αναγνωρίζω...)

Internet People

...αλλά αγαπημένο μου - για ευνόητους λόγους - παραμένει αυτό!
Γείτσες!!!

Panda Sneeze

Τελική η ζωή μου είναι πιό απρόβλεπτη απ' όσο νόμιζα...

Φλαμανδικά, και πάλι Φλαμανδικά!

Πάντα πίστευα πως ένα απ' τα δυσκολότερα πράγματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως περαστικοί σε αυτή τη ζωή, είναι και η δυσκολία στην επικοινωνία.
Κάτι που γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν προσπαθείς να συννενοηθείς με κάποιον που μιλάει άλλη γλώσσα...

Scott Matthew - Language (SHORTBUS soundtrack)
(Τέλειο-τέλειο-τέλειο τραγούδι!)

Αλλά δε μιλάω για αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά ή ακόμα και ...φλαμανδικά (που για κάποιο λόγο θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολη γλώσσα)!

Όχι!

Αναφέρομαι στην περίπτωση που η μητρική γλώσσα είναι η ίδια ...και που η interlingua σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Που κάνεις μια απόπειρα να μιλήσεις την ίδια γλώσσα με κάποιον που πιστεύεις πως θα σε καταλάβει και συνειδητοποιείς πως κανένας μεταφραστής και κανένα λεξικό δε μπορεί να σε βοηθήσει να βγάλεις άκρη.

Που ρωτάς πόσο κάνει,
...και σου απαντάει κόκκινο!
Που ρωτάς τι ώρα είναι,
...και σου λέει ..."ναι!".

Και αρχίζεις να αναθεωρείς τα πιστεύω σου για το ρόλο που έπαιξε τελικά ο πύργος της Βαβέλ. Αφού ενδεχομένως να μπορείς να επικοινωνήσεις καλύτερα με κάποιον που μιλάει καταλανικά...

Αλλά πολύ φοβάμαι πως μερικές φορές είναι προτιμότερο να μην υπάρχει καθόλου επικοινωνία...
Παρά να υπάρχει η ψευδαίσθηση της επικοινωνίας.

Που ρωτάς κάποιον πόσο κάνει,
και με πολύ χαρά και καλή διάθεση προτίθεται να σου απαντήσει...
...και μετά αλλάζει θέμα!
Που ρωτάς τι ώρα είναι,
και με πολύ τακτ σηκώνει το μανίκι του να φανερωθεί το ρολόι του,

...και στη συνέχεια κοιτάζει αλλού!

Γιατί αν μη τι άλλο είναι προτιμότερο να ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις,
παρά να το διαπιστώνεις σιγά-σιγά στην πορεία...
ενώ έχεις ήδη αρχίσει πάλι να ξεθαρρεύεις και να αναρωτιέσαι το γνωστό "...λες;..."

Μα είναι τόσο δύσκολο;
Αφού τελικά κανείς δε συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο από αυτό που ζητάει...
Φιλία; Φλερτ; Ξεπέτα; Γνωριμία; Till death do us part? Τίποτα;
Γιατί να μη λέμε ή δείχνουμε εξ αρχής τι θέλουμε με απλές, κατανοητές λέξεις;
Έστω... κι ας είναι και στα φλαμανδικά!

Κάνει κρύο στην Στοκχόλμη...

Σαν άνθρωπος κι εγώ έχω ελαττώματα.
Είμαι πολύ ειλικρινής, ευαίσθητος, λέω τα πράγματα με τ' όνομα τους κ.ο.κ

Και μέσα σε όλα αυτά τα μικρά ελαττώματα, είναι και ένα που μ' έχει προβληματίσει πολύ...

Συχνά παραμιλάω στον ύπνο μου!!!
Κανονική κουβέντα όμως... όχι παραλήρημα λέξεων χωρίς συνοχή και νόημα! Όχι!

Ενώ κοιμάμαι μπορείς να κάνεις συζήτηση μαζί μου για πολιτική, τέχνες και στο τσακίρ κέφι και για τα πολιτιστικά δρώμενα. Και ενδεχομένως να ανοίξω τα μάτια μου (αναλόγως τη διάθεση και τι φοράς) και να περάσουμε μαζί όλο το πρωινό χωρίς να έχεις καταλάβει ότι στην πραγματικότητα κοιμάμαι!!!

Παλιότερα υπνοβατούσα και λίγο (ήμουν όμως αρκετά "μούχλας" και δεν έβγαινα απ' το σπίτι) και μπορούσα να το συνδυάσω και να ζω μια δεύτερη ζωή όταν κοιμάμαι. Πλέον όμως η υπνοβασία έχει σταματήσει και οι νυχτερινές έξοδοι έχουν περιοριστεί στην ...ξύπνια ζωή μου!

Αλλά το παραμιλητό έχει παραμείνει! Και όχι στα καλά του καθουμένου (δεν είμαι δα και τόοοοοοσο φρικιό!), όχι!!! Για να πιάσω συζήτηση μαζί σου πρέπει να μου απευθύνεις το λόγο. Ένα απλό "τι κάνεις;" αρκεί για να μιλάμε για ό,τι σε απασχολεί και -αν μπορώ- να σου δώσω και συμβουλές.
Πλήξη; Μονοτονία; Βαρεμάρα; Μπορείς επίσης και να μου τηλεφωνήσεις και να μιλάμε με τις ώρες (χρέωση 1,00€ / 15 sec) σα να έχεις καλέσει τηλεπαρέα, αφού, σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων, λέω και αστειάκια - αμέ!

Αρκεί να μην ξεπεράσεις κάποια συγκεκριμένη ώρα (ακόμα δεν έχει βρεθεί η εξίσωση χρόνου που υποσεινήδητα χρησιμοποιώ...) που αρχίζω και κουράζομαι (ανθρώπινη αδυναμία) και εκεί που μιλάμε για την ξαφνική πτώση του χρηματιστηρίου, μπορεί να αλλάζω ξαφνικά τη συζήτηση με την φράση κλειδί "κάνει κρύο στην Στοκχόλμη" ή να σου προτείνω να κάνεις πιο αργά πετάλι στο ποδήλατο γιατί πλησιάζουμε σε ανηφοριά!!!
Τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι κοιμάμαι και πως όσα μου έχεις εκμυστηρευτεί όλη αυτή την ώρα, θα παραμείνουν πράγματι μυστικά ...αφού δεν έχω άλλη επιλογή!

Μόνο σε φαξ δεν απαντάω και e-mail. Κατά τ' άλλα είμαι κοινωνικότατος!!!
Α! Ναι...
Και μη μου δώσεις ραντεβού! Γιατί σίγουρα θα πω "ναι" και όταν κλείσουμε το τηλέφωνο θα συνεχίσω να κοιμάμαι και όσο και να το θέλω, δε θα εμφανιστώ ποτέ στο ραντεβού μας!(έχει συμβεί αρκετές φορές, δεν κάνω πλάκα!!!)

...

Και μολονότι αυτό μου το -ας μου επιτραπεί να το αποκαλέσω- ταλέντο θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο προτέρημα (π.χ. αν το "δουλέψω" λίγο θα μπορώ να πηγαίνω στο γραφείο και να κάνω το 8ωρο μου ενώ στην πραγματικότητα θα κοιμάμαι, ή να ζω 24/7 και να συλλέγω εμπειρίες ζωής που θα μπορούσαν να είναι πολύτιμες -αν της θυμόμουν κι' όλας...), μερικές φορές με φέρνει σε δύσκολη θέση και αυτό είναι και ένα άγχος μου!

Γιατί, ok, το να είσαι μέλος της οικογένειας μου ή καλό μου φιλαράκι και να σου εξομολογηθώ στο τηλέφωνο πως "μπορεί κι εγώ να είμαι εξώγαμο του Πασχάλη" όσο και να σε σοκάρει, μπορώ αργότερα να σ'το διαψεύσω και να το τεκμηριώσω και με επιχειρήματα και να φύγουν όλες οι αμφιβολίες σου επ' αυτού.
Τι γίνεται όμως όταν λες κάτι αντίστοιχο σε κάποιον που δε γνωρίζεις;

Και δεδομένου ότι σε λίγες μέρες παρουσιάζομαι και θα μοιράζομαι τον ίδιο θάλαμο με άλλους 30; 40; 50;;; αγνώστους, μια ανησυχία την έχω ότι μπορεί να ξυπνήσω ένα πρωί και το θέμα συζήτησης στην τραπεζαρία να είναι οι πιο ξέφρενες φαντασιώσεις μου, τις οποίες θα έχω αναλυτικά περιγράψει στον θαλαμάρχη που απλά ήρθε να με ξυπνήσει να πάω στη σκοπιά και αντ' αυτού καταλήξαμε να παίζουμε θάρρος ή αλήθεια εν αγνοία μου!

Και δεν ξέρω αν πρέπει να αγχωθώ επειδή τα μυστικά μου θα γίνουν στιχάκια στις τουαλέτες του στρατού ή να δω την θετική πλευρά των πραγμάτων: ότι δηλαδή μπορεί και να τελειώσει η θητεία μου και να έχω κάνει όλες τις σκοπιές υπνοβατώντας και σιγομουρμουρίζοντας αυτό:

(αφιερωμένο σε όσους έκαναν, κάνουν και θα κάνουν γερμανικό στη σκοπιά:)

Raffaella Carrà - A far l' amore ( scoppia scoppia)

ΥΓ-1.(Ξέρει κανείς πως εκπαιδεύεις κάποιον στον ύπνο του ώστε όταν παραμιλάει να λέει απλά: "Αλτ! Τις ει;" ??? Θα με εξυπηρετούσε...)

ΥΓ-2.(Heroes my ass... Πρόσφατα ανακάλυψα ότι πλέον μπορώ να απαντάω και σε μηνύματα μέσω κινητού ενώ κοιμάμαι...! Όχι, παίζουμε...)

ΥΓ-3.( Καλό μήνααααααααααααααααααααα σε όλους!)

ΥΓ-4.(Αφιερωμένο στον revqueerάκο... Ξέρει αυτός γιατί!)